CADA NOVA ENQUISA reflicte dun xeito máis nidio o que as análises demoscópicas aventuran desde as eleccións europeas, pero se antes aparecía un terceiro partido agora xa son catro os que acaparan o espectro político. Porque a poboación reclama, e parece que o país precisa, cambios profundos fronte a posturas inmobilistas. En vez do reformismo que abandeira o Goberno, dá o senso de que se necesita rexeneracionismo. Igual que a finais do século XIX naceu ese movemento liderado por Joaquín Costa fronte á decadencia española, confrontado coa súa corrupción endémica plasmada ao máis alto nivel no turnismo de Cánovas e Sagasta, agora reclámase algo máis que un lavado institucional para que tras a fachada todo funcione coma sempre. Dá o senso de que o bipartidismo imperante desde a Transición aínda non se decatou da reacción contra a oligarquía política, e incluso económica.
