EXISTEN BIBLIOTECAS públicas que teñen até dez clubes de lectura funcionando no seu seo. En moitas librarías tamén se organizan clubes de lectura que convocan o seu acto colectivo con éxito máis que notábel. O mesmo que ten lugar en asociacións culturais, e en asociacións de veciños e centros cívicos, que ceden espazos para a celebración sistemática de círculos de lectores e lectoras que planean e levan a cabo a lectura regularizada de libros de xeito conxunto. O auxe dos clubes de lectura é un feito. A experiencia individual de ler convertida en acto social e xenérico, nun encontro de persoas que len e que celebran o feito literario coa palabra por diante, intercambiando ideas e perspectivas de pensamento, debatendo sobre as obras literarias en si, os contidos e os temas, e sobre estéticas, estilos e todo tipo de peculiaridades que presentan os textos.
Sen dúbida, os clubes de lectura, e particularmente aqueles nos que participan persoas adultas, gozan na actualidade dunha excelente saúde e ocupan numerosos espazos constituíndo unha rede crecente de interacción cultural entre lectores que manteñen unha aposta común polo acto de ler. E eu teño para min que nunha sociedade que canoniza o banal até convertelo en paisaxe diaria ou, como diría José Saramago, en enorme escenario, en "enorme show", a lectura pasa a ser un espazo de resistencia, de creatividade e de liberdade, fronte ao espectáculo de todas as trivialidades que vivimos.
Cando, como ten expresado Eduardo Galeano, a cultura e a política se teñen convertido en obxectos de consumo e os presidentes se elixen por televisión, como os deterxentes, e os poetas pasan a cumprir unha función decorativa, teñen lugar tamén reaccións intelixentes e imaxinativas que combaten a banalidade en marcha e a frivolidade rampante. E velaí os clubes de lectura, que florecen como cogomelos e que se mostran como unha forma de oposición a unha epidemia global de banalización programada que impón a vulgaridade e a medianía e que crea unha interesada confusión para que non se poida distinguir o xenuíno do falso ou adulterado.
Os clubes de lectura, a miúdo formados maioritariamente por mulleres, constitúen, entre tanta ignorancia promovida, un auténtico reservorio de esperanza, de ‘produto interior culto’. Ou dito doutro xeito, a lectura como fiestra aberta para unha revolución necesaria e pendente.