EXISTEN PROBLEMAS dos que moitos non nos damos conta, porque non os sufrimos. Nacín nunha aldea. Das pequenas. Non nunha desas de bo tamaño, con casas desperdigadas en barrios e con moitos -cada vez menos, supoño- veciños. Non, nunha moi pequena e na que agora non queda practicamente ninguén. Sen embargo, nunca tivemos os problemas que se denuncian noutros sitios: a potencia de luz é boa e case nunca falta, a traída da auga tamén é boa, internet funciona sen problemas e os móviles teñen cobertura dabondo. E os accesos están ben. Non entendo que se poda vivir doutro xeito. Que por ser do rural teñas que ter menos prestacións que o resto. Pero pasa. Aínda hai zonas do rural que non contan con bos servizos. Como ter unha casa sen acceso para un coche a que non pode chegar unha ambulancia. De verdade isto pode pasar no século XXI? Pode e pasa. E non debería. Non debería porque todos temos os mesmos dereitos. Porque os deberes tamén os temos todos igual. E non debería porque a xente que está ahí arriba para xestionar os nosos recursos tería que andar máis pola rúa, porque é fóra onde se ven os problemas da xente e non nos despachos.
