CANDO ESTABA solteiro facía turismo de cemiterios. A morte non me interesa. É como que che guste subir montañas e busques o abismo, o que non é montaña. Non camiño cara ao baleiro, pero as lápidas son biografías resumidas nun telegrama. De neno cabalgaba coa bicicleta ata o cemiterio novo Ribadeo. Debe de ser da Guerra Civil a xulgar polas tumbas máis antigas. O camposanto vello enterrouno Fraga cun precioso parador abalconado sobre a ría. Fantaseo habitualmente con coller a suite onde durmía Franco cando ía a Abres pescar troitas e asustar comunistas. Eu pasaría a noite en branco, invocando o seu corazón sucio cunha ouija.
"Cando estaba solteiro", dicía antes; pero xa non visito cemiterios. Hai xa máis de media vida que non estou solteiro. A muller non quere escoitar os meus argumentos biográficos. Por iso nunca dei visitado o cemiterio de Montparnasse. Aseguran que a tumba de Baudelaire pode atoparse polo olor a hashish. O sepulcro de Julio Cortázar localízase polo cheiro amargo dos Gitanes. Jim Morrison está en Père Lachaise. Hai botellas coa ruda sinfonía do wishky acompañándoo eternamente.
A tumba máis sobria de París garda a memoria do filósofo Jean Paul Sartre. Mantiña unha relación fluída con Simone de Beauvoir. Ela escondíalle o viño e o tabaco. Sartre lograba burlar a vixilancia para beber. Simone vingouse denigrándoo ao contalo en A cerimonia dos adeuses. Revelou que o atopaba tirado no apartamento. Borracho e mexado por riba. Iso si, nunca o privou de amantes. Era feliz anotando os detalles dos encontros de Jean Paul. Simone enterrouse onda el para que non saíse fume da sepultura.
É bo ter ao carón quen mire por ti para sempre, pero ás veces desespera ese control da túa muller, dos teus amigos ou do teu conselleiro de Sanidade.
