BASCUAS aparcou a bicicleta con desgana. Nunca perde a elegancia e nunca lle vira perder o humor.
Eva logo se deu conta e correu á súa mesa co café e os churros. Nada parecía revivirlle o ánimo. Nin os catro sobres de azucre que espareceu sobre as columnas douradas do prato. Levaba vinte minutos sentado, pechado no seu peito, e aínda non sacara o sombreiro laranxa. Téñolle escoitado tantas veces o vulgar de manter a cabeza cuberta estando baixo tellado que me sorprendeu. A base dos ollos estaba negra coma o seu traxe, que soamente aliviaba o pano de liño que lle nace na caluga e lles baixa sobre o peito. Cando fala, coa súa solemnidade, penso nesa prenda coma unha estola de cura. Parecía que lle morrera un can torto e queridísmo.
Vive pola Milagrosa. Explicoume que ten un veciño que desmonta e monta coches polas noites. Mete un ruído tremendo que impide durmir a Bascuas. Na boca da noite empeza a petar cun martelo e a montar estrondo cunha rebarbabadora. Pregunteille se non podía advertirllo. "Non distingue o día da noite, Jaure. É cego".
O mécanico noturno tamén ten "o seu swing" coas mulleres. Para seducilas interprétalles polonesas de Chopin. "Toca a Heroica en menos de 7 minutos. Sen falsear notas". Asentín. Sabía que me mentía. O único músico afeccionado capaz de baixar dese tempo que coñezo é Beiras. Cando discutía coa UPG chegaba á casa e tocaba a Heroica en 6,53 minutos.
Ignoro se Ana Pontón toca algúns instrumento, pero quixo darse un tempo co partido no que milita. Desmontará e montará o motor do Bloque na casa, agardará a ser reclamada e descenderá dunha nube. Gañará a súa tese de que o BNG debe traballar á luz do día, en silencio na madrugada, na carreira cara a San Caetano.
