Opinión

Madrugada con C. Tangana

O DOMINGO espertei ás mesmas seis da mañá que o luns ou o xoves, que todos os días da semana. Erguinme. Hai un par de anos que non podo quedar na cama porque a columna vertebral faime vudú.

O día quería amencer, pero a Aurora non atopou ninguén, así que gardou o sol e volveu para a cama. Fun á cociña. Prendín o disco de C. Tangana. Bailei mentres subía o café. Sempre bailo de madrugada, en solitario e calado. O único que fago peor é cantar. A muller marchara traballar, así que estiven na cociña tomando café e lendo a última de Milena Busquets ata que espertou O Herdeiro. A novela fala de algo tan lonxano como a burguesía do Liceo Francés de Barcelona e de algo tan cercano como a dificultade do amor.

Pedín ao fillo que me acompañase no paseo. Excusouse con que se deitara tarde. Estivera xogando partidas de xadrez con rusos a través do ordenador. Cando volvín a casa para xantar aínda estaba arroupado na cama vendo animes xaponeses na tableta. No meu tempo de adolescente ese mundo ancho era imposible.

A miña filla, sen embargo, reduciu o seu mundo ao marchar estudar fóra. Dedica as mañás dos domingos a subir os montes de arredor cos compañeiros da residencia. Cando nos visita na casa, na sobremesa, desafíanos á nai e a min a dicirlle nomes de amigas súas de Lugo, Ribadeo e Bilbao. Entre os dous chegamos a mencionar unha ducia. O fillo ignóranos aos tres mentres resolve os problemas de xadrez no xornal.

Non sei se o futuro consiste en facer xaques mates a uns rapaces de Siberia cos que nin sequera falas ou en celebrar con amigos o vello sol ao chegar ao cumio. Sexa cal sexa, a esencia quedará intacta. Todos os rapaces cantan a C. Tangana: "Te olvidaste de quien te enamoraste/ a veces da dolor/ a veces da la vida".

Comentarios