O PESO DA bombona de butano sorpréndeme cada vez que levanto unha. Contén gas, así que collo a bombona polas orellas, que son unhas asas laranxas que ten aos lados. Nas miñas expectativas o gas non pesa. Sube no aire coma unha promesa electoral. Acaba por perderse no ceo. Engana porque pesa máis de doce quilogramos. Repetíronos tantas veces que a democracia é o goberno dos votantes que o asumimos. Como temos un sistema indirecto, imponse o candidato que reúne máis apoios. A alternativa, que goberne a forza máis votada, é un sistema de todo o nada. É unha inspiración anglicana; tan allea a este relativismo católico do sur de Europa.
Pero hoxe non quería contarlles estas obviedades. Quería apuntar que as eleccións non se gañan con votos, senón con expectativas. Vence a diferenza entre as expectativas e os resultados. Elena Candia foi a candidata que sumou máis papeletas. Rubén Arroxo logrou subir ata os mellores resultados da historia do seu partido. A historia electoral é un gran verquedeiro de ilusións, tanto teñen os récords. Lara Méndez foi a vencedora en expectativas. Todo o que escoitaba polas rúas era ruído e castigo contra ela. A súa tranquilidade durante a campaña desconcertoume. Os preparativos do PSOE para as eleccións resultáronme ser unha casca de nuez. Debe ser que procedo dun tempo en que os candidatos propoñían ideas, dun tempo ao que se lle pasou a cocción do arroz. No último día de campaña, Lara Méndez díxome que había de quitar oito edís. Quedoume cara de pasmo. Miroume aos ollos e díxome: "Xa verás".
Onte pola mañá estiven lendo os resultados, o aumento de votos socialistas en Lugo, o cumprimento do augurio da alcaldesa. Fun comprar unha bombona. Confirmei que pesa 12,5 quilogramos, aínda que estea chea de gas.
