OS QUE TIVEMOS a ocasión de ver o vídeo publicado por Diario de Pontevedra na súa páxina web, e na práctica totalidade dos medios de comunicación audiovisual a nivel estatal, non saímos do noso asombro pola dimensión que a covarde agresión dun mozo de 17 anos ao presidente do goberno de España ten para o momento actual no que nos atopamos, a escasos días de celebrar as eleccións xerais.
Ao igual que se pudo ver na rúa, tamén nas distintas redes sociais circulan todo tipo de comentarios, moitos deles do máis inoportuno, e que fan que o feito acontecido este mércores en pleno centro de Pontevedra acade uns niveis do máis preocupante provocando a vergoña de quen os poda ler.
Un pode estar máis ou menos en desacordo co presidente do Goberno e líder do Partido Popular, pero outra cousa moi distinta é querer xustificar o inxustificable. Non se trata tampouco de dar a razón aos detractores de Pedro Sánchez (algún deles os propios candidatos de opcións emerxentes como Albert Rivera, de Cidadáns, ou Pablo Iglesias, de Podemos) cando o líder socialista, no medio do calor do debate lle dixo, premeditadamente ou non, a Rajoy que non era un político decente e que, en lugar de enmendar as súas acusacións, decidiu tirar por elevación e manter a súa afirmación reforzándoa reiteradamente en sucesivos mitins con frases como esta: "Díxenlle a Rajoy o que millóns de españois pensa e pensan con razón".
Non creo de ningun xeito, como asegura algún dirixente do Partido Popular, que daqueles pós veñan agora estas lameiras, pero teño que darlle a razón a aquelas persoas que din que cando un está en política debe medir as súas palabras porque ás veces teñen máis repercusión da esperada e as carga o diaño.
Tampouco lle quero quitar peso a aqueles que afirman que Rajoy, no tocante á mocidade, á reforma laboral, aos recurtes en sanidade e educación, etc. emprendeu unha senda moi perigosa a base de sementar ventos e, como di o refrán, o que eso fai acaba recollendo tempestades
Non digo eu que non, pero a violencia non é a forma de manifestar ese presunto rexeitamento social que existe sobre todo entre as clases populares que todavía están agardando que lle chegue o seu rescate da crise como si fixo o goberno do PP coas entidades bancarias, por exemplo.
Tamén hai quen pensa que o rapaz foi vítima dun momento de enaxenación mental transitoria ou dun salto á fama político-mediática emulando a aqueles expontáneos dos anos 40 ou 50 do século pasado que saltaban ao ruedo a lidiar de xeito inconsciente calquera morlaco que se lle puxera por diante buscando o aplauso fugaz dos seus.
Quen quere ser benevolente co rapaz asegura que ten na súa xuventude parte da súa eximente ao considerar a súa falla de madureza e os ambientes políticos que frecuenta como "uns malos conselleiros"... (a quen mala árbore se arrima, mala sombra lle cobixa
) Tal vez, pero desde logo si non aprendeu que este tipo de actos provocan, no electorado, o efecto contrario do que procuraba coa sua acción é porque quizais carece de calquera cultura política que lle impide darse conta dobremente do seu erro...
Ao final, con esta acción aloucada ninguén gaña nada (tampouco o protagonista da agresión) e quen vai resultar damnificado, máis que o mancado presidente do Goberno, son as posicións da esquerda transformadora e a reputación de Pontevedra quen estará presente, polo menos ata final de campaña, en toda España como a cidade onde se produciu unha actuación tan antidemocrática e que para nada se identifica co carácter aberto da capital das Rías Baixas e coa imaxe que proxecta a nivel internacional baseada no seu carácter afable, aberto, familiar e accesible, ou non?
