Opinión

Idolatrando a Padua, o taumaturgo

En 1909 o reverendo Francisco Nilo Varela funda Xuventude Antoniana, unha organización que tiña por obxectivo "enfervorizar á mocidade na honra do Santo Patrón de Padua" En 1911 as xuventudes antonianas de Lugo, Pontevedra e Chantada conseguían grandes resultados cos seus recursos escénicos
Roupeiro Anotniano e xunta directiva de 1911
photo_camera Roupeiro Anotniano e xunta directiva de 1911

A RESTAURACIÓN alfonsina de 1875 constituíu para o catolicismo unha nova vía de restablecemento co rexurdir do asociacionismo católico. Á veterana Fillas de Maríade mediados do século XIX engadiríanse a principios do século XX Xuventude Antoniana (1909), Círculo Católico (1912) ou Acción Católica (1932). En certa maneira, os marcos da fe a San Antonio de Padua xa foron movidos en 1881 ao incorporar o Folión de Carros na súa honra, pero non sería ata o 4 de decembro de 1909 cando o reverendo Francisco P. Nilo Varela funda Xuventude Antoniana.

A finalidade da organización consistiu en "laborar pola comuñón mensual, procurar asistir aos exercicios que en honra do Santo Patrón de Padua celébranse os trece de cada mes e enfervorizar á mocidade, xa co exemplo ou a exhortación". Na xunta directiva foi presidente o mozo Rafael Otero Soto e presidenta Luisa Soto Fernández, sendo "santificados os seus membros individualmente e dispostos para as obras sociais". Ao seu primeiro acto de primeira Comuñón xeral asistiron máis de1.500 persoas.

Na festa da súa consagración a Xuventude Antoniana celebrou en 1910 "solemnes cultos a iniciativa do seu fundador, secundado polas xuntas directivas das dúas seccións de mozos de ambos os sexos". O 28 de xuño comezou un triduo e responso amenizado por un nutrido coro xunto a un órgano e o día 30 ás oito da mañá "misa de comuñón xeral e máis tarde a maior, interpretando a de Calahorra, un coro formado por mozos, pola tarde procesión na cal se estreou a divisa cun estandarte confeccionado nos mellores talleres da Corte".

O 25 de decembro organiza nunha velada literaria nos salóns da Tertulia poñéndo se en escena "un divertido xoguete de moita viscómica, desempeñada polos mozos Manuel Campo, Alfredo Costa, Manuel Cabo e Jesús Vázquez; as mozas representaron un drama en cinco actos titulado SantaInés a cargo de Milagros Vázquez Campo e acompañada de María Ogea González, Lola Gómez Ledo, Emilia Arce Campo, Pilar Vázquez Campo e María Noguerol Sierra",sendo dirixidos por Daniel Vázquez Bóo e o profesor de música Sinforoso Etreras.

En 1911 as crónicas fan eco de que as xuventudes antonianas de Lugo, Pontevedra e Chantada "conseguiron verdadeiros triunfos na arte escénica ao moralizar o teatro". En xullo, con motivo doXXII Congreso Eucarístico Internacional, os membros de Fillas de María e Xuventude Antoniana acompañada polos veciños de Chantada saíron polas rúas "levantando arcos de mirto cargados de rosas, hedra, madreselvas e espadanas coas que alfombraban amal empedrada vía, converténdoa nun delicioso paseo campestre".

Entre os arcos que máis chamaron a atención "atópanse o construído na rúa principal, baixo a dirección da entusiasta esposado escritor Jesús Fernández González; o levantado na rúa do Ríopolo presbítero Bautista Balboa; odas Fillas de María na Plazuela e oda presidenta do Sacro Corazón de Xesús Emilia Osorio Guerra".

En decembro de 1911 o R. P.Martín Manterola —custodioprovincial e comisario da Terceira Orde da provincia de Santiago—realizou unha visita canónica a Chantada para predicar o Novenario da Purísima, conseguindo o ingreso de 275 novos membros na Xuventude Antoniana.

O 3 de agosto de 1912, baixo a presidencia do presbítero Ramón Buíde Codesido, procédese á elección dunha nova xunta directiva, cesando o seu presidente Manuel do Campo e sendo elixido Julio Pérez Guerra e presidenta Emilia Arce e Campo. En 1913 o franciscano Buíde crea o roupeiro antoniano cuxa finalidade —segundo o vogal Daniel Vázquez Campo— é "dar as rapazas antonianas pobresde 12 a 16 anos de idade leccións decostura e corte, regalándolles ao mesmo tempo con sans consellos morais e pezas de roupa interior e exterior, un labor que puidésemos denominala católica-social".

Satisfacendo ás mesmas necesidades formouse unha "Escola Dominical Antoniana —unha das máis antigas de Galicia—, para nenos antonianos pobres, nacal desde as once ás doce e mediaensína selles por mozas da xunta directiva de homes as seguintes materias: Aritmética, Xeografía, Escritura, Gramática e Ortografía, Catecismo e Relixión; e a leccionándolles na fe.

En xuño celebrouse unha Festa Antoniana con misa de campaña na Alameda onde se levantou un altar decorado con flores coa imaxe do santo debaixo das árbores. A plática cerimonial de Buíde foia compañada polo armónium organizado por Elia Meijide e cantada por Carmen Costa, María e Lola Gómez, Soledad López, Carmen Méndez, Elvira Bóo, María Lovelle e Pilar e Milagros Vázquez.

Despois foron repartidas "pezasde vestir ás nenas que asisten ao costureiro da sección de señoritas e aos nenos que asisten á escola dominical da sección de homes". Ás doce e media serviuse aos pobres unha comida no salón da Liga de Amigos.

En 1917. Xuventude Antoniana contaba con 1.060 socios de número e o Padre Nilo Varela creao Catecismo Antoniano "onde a asistencia é numerosa de nenos que acoden a refrescar os principios fundamentais da Relixión e da mora, repartóndose premios atodos os nenos"..

Comentarios