A ASOCIACIÓN relixiosa Fillas de María Inmaculada (congregación de Relixiosas Marianistas) é, xunto ás recreativas, das máis lonxevas na historia de Chantada. Aínda que con distinta finalidade, as dúas naceron a mediados do século XIX e aínda hoxe continúan dando guerra.
En decembro de 1891 celebraron unha serie de novenas consagradas á súa excelsa patroa, a Virxe da Purísima Concepción, coas voces corais afinadas e coa maior solemnidade posible. "Tanto o señor cura como as camareiras da Virxe merecen os máis cumpridos plácemes e eloxios polo ben que souberon preparalo todo a pesar dos exiguos recursos cos que conta a Irmandade", relatan as crónicas da época.
E non foi para menos. Cando apareceu a imaxe da Virxe entre nubes, profusión de flores artificiais e abundante iluminación, "na súa presenza a alma se sentía transformada e os xeonllos dobrábanse espontaneamente" mentres o coro de Fillas de María cantaba durante a novena a ladaíña, os gozos e a súa despedida acompañados dun armónium.
Oficiou a misa o orador e párroco de Monforte, Ferreiro Gayoso, quen "expuxo nunha serie de ben meditados sermóns os puntos de doutrina máis útiles e proveitosos para o ben espiritual das almas".
En maio de 1895 as Fillas de María organizaron unha Santa Misión durante nove días coa asistencia de dous xesuítas
Ao termo de platicar sobre asuntos dogmáticos e morais durante unha hora, o presbítero pasou gran parte do día no confesionario, uníndose tamén o cura de Chantada e oito confesores. Así "puideron estes fieis, naturalmente dóciles e piadosos, achegarse en gran número (preto de dous mil, segundo oín dicir) a purificar as súas almas no tribunal da Penitencia e a fortalecelas co Pan dos Ángeles".
O redactor deixa sinal na crónica ao solicitar que "se fose desterrada dos nosos pobos a prensa impía e pornográfica, que desgraciadamente chega a mans de todos e eles por todos, entón ben podiamos confiar que nin o erro nin o vicio tomarían carta de natureza nestes países, en que aínda parece que se aspira o cheiro das virtudes daqueles antepasados, que en piadosa peregrinación subían con frecuencia a implorar a protección da Nai de pecadores na súa ermida do Monte Faro".
En maio de 1895 as Fillas de María organizaron unha Santa Misión durante nove días coa asistencia dos xesuítas Jesús García (que viviu a súa primeira mocidade en Chantada) e Ladrón de Guevara, da Compañía de Jesús do Mosteiro de San Zoilo en Carrión de los Condes (Palencia). As pláticas e sermóns da tarde tiveron lugar na Praza da Constitución e dado o número de fieis "ávidos de oír a palabra divina e non esaxero que algunhas veces pasaban de oito mil persoas" estaba tamén o Cantón abarrotado. No último día celebrouse a misa de comuñón xeral e despois do evanxeo "repartiuse o pan dos anxos a preto de catro mil persoas".
Cinco foron os sacerdotes encargados de distribuír "as Sacras Formas durante máis de hora e media, mentres o coro de Fillas de María, dirixido polo rexistrador da propiedade José María de Bascarán e axudados pola mestra das nenas desta localidade, Áurea Rodríguez, excitaban a dor aos que acudían ao celestial banquete". A Misión foi custeada polo alcalde Benito de Soto e acompañaron aos actos o clero do Arciprestado de Navego, Castrovermún e Saviñao.
En decembro de 1899 a asociación tivo que suspender unha novena polo mal estado dun dos arcos da igrexa
PEREGRINACIÓN LOCAL. O 6 de setembro de 1896 inaugúrase unha peregrinación en Chantada "de carácter local ás romarías do contorno, co fin de obter do Ceo o remedio ás necesidades que aflixen á nosa desventurada nación". Os tres días anteriores, na igrexa parroquial houbo un triduo ao Sacro Corazón de Xesús, 500 comuñóns á mañá e ás 15.30 horas empezou a peregrinación onde "máis de 5.000 persoas acompañaban a fermosa imaxe da Inmaculada da Asociación de Fillas de María. Formaban parte os nenos e nenas das escolas públicas cos seus respectivos profesores e conducindo a bandeira nacional". Foron ao límite da parroquia de Merlán.
Recibiuna a Banda de Música cunha marcha real, disparo de bombas, pendón, estandarte e imaxe do Rosario. "No campo da Romaría comezaron os cánticos e sermóns, acudiron o Arcipreste do Navego, párroco da Veiga, os de Sabadelle, Pesqueiras e San Félix con cruz alzada e unha imaxe da Inmaculada de Pesqueiras".
En agosto de 1897, o bispo de Lugo Benito Murúa fai unha visita pastoral á vila, sendo recibido polo alcalde e autoridades na praza de Santa Ana, "Murúa encamiñouse á igrexa parroquial onde dirixiu aos fieis a palabra e administrou o Sacramento da Confirmación aos nenos, sendo padriños a presidenta das Fillas de María e Tomás Bóo". Nun acto de xenerosidade, o exdiputado a Cortes polo distrito, Casimiro Pérez García, remitiu desde Madrid "para esta igrexa unha capa branca, unhas vinajeras, un copón e pano, cortiñas para o Sagrario, corporais e unha sabaniña, estreándose parte destes obxectos o día da Virxe do Carmen e o resto o día da patroa, Santa Mariña".
En decembro de 1899 as Fillas de María suspenden a novena con moito desgusto "con motivo de acharse falso o arco que separa o corpo da igrexa da ábsida do coro e presbiterio". O párroco José Rodríguez Riveira e o alcalde Manuel Cedrón deciden reunir ás familias da vila para solucionar o problema.
Nace así unha comisión composta por Leopoldo Rodríguez Guerra, Ramón Somoza, Benito de Soto, Fernando Otero e José Lovelle e en xullo de 1900 recadan fondos suficientes para que "en breve a capela do Carmen sufra unha radical transformación. Alargarase o templo nuns dez metros de lonxitude, dando á pranta a forma de cruz". Esa respectable doazón (aínda que gardaron o anonimato) foi posible grazas a Benito de Soto, que xa en 1897 doou a pila bautismal de mármore que aínda conserva hoxe a igrexa.
