Asociacións e colectivos da comarca da Ulloa denunciaron este xoves a corta "indiscriminada" de castiñeiros e carballos na zona, algúns deles centenarios, que se está producindo nas últimas semanas, e que responde ao proceso de deterioración da paisaxe das últimas décadas. Agrocuir, Fiadeira, Instituto de Estudos Ulloáns, Os Lobos, O Zuleiro, Quercus Sonora, Son D'Aldea ou Vintecinco Xastres son algunhas das entidades que dirixiron un manifesto á Consellería de Medio Rural "para que se poña fin a este desleixo".
"A comarca da Ulloa gardaba, ata non hai moito, unha reserva importante de fragas, soutos e carballeiras e un rico sotobosque que cubría grandes extensións de territorio", indica o comunicado, que tamén fai referencia aos saberes dunha xeración, a dos máis maiores, que alertaba de non "cortar os carballos das chousas, a non ser en caso de necesidade". "Hoxe, paradoxo!, cando estamos no tempo de maiores recursos e maior formación, parece non haber lei nin administración", critican no seu escrito, á vez que denuncian a falta de vixilancia ante actuacións deste tipo.
As entidades refírense ás cortas realizadas nas últimas semanas como actuacións levadas a cabo "de maneira desaforada", e advirten de que algunhas das árbores ben poderían estar incluídas no Catálogo Galego de Árbores Senlleiras.
"Parece non haber lei nin administración", critican os colectivos, que denuncian a falta de vixilancia ante actuacións deste tipo
As entidades indican que, desde os anos sesenta, a paisaxe da comarca foise deteriorando, e que se implantaron "sen control ningún repoboacións con piñeiros e eucaliptos, tamén en terras de pasto e de labranza".
No escrito, os colectivos preguntan á consellería con que criterios se autorizaron estas curtas de castiñeiros e carballos centenarios. "Agoniza unha xeración de cultura milenaria que xestionou con respecto fragas, carballeiras, soutos e chousas, e con elas o patrimonio boscoso que tanto custou conservar", indican.
SOLASTAXIA. Unha das veciñas asinantes do manifesto referiuse ao termo "solastaxia" para indicar o sentir xeral dos habitantes da Ulloa. A solastaxia, acuñada polo filósofo Glenn Albrecht no ano 2005, refírese á angustia, tensión mental e existencial causada polo deterioración ambiental nos veciños dos lugares afectados.
"É un trastorno xa aceptado por moitos profesionais da saúde mental; trastorno que xa se padece moito en Galicia e que irá en aumento", comenta esta veciña. "Cando o descubrín, puxen nome ao que eu sentía, porque penso que somos moitas as persoas que xa non nos sentimos identificadas cunha Ulloa que está moi arrasada polo eucalipto", comenta. "Temos que ser conscientes de que estamos perdendo unha paisaxe que viña dende o neolítico", afirma.
