Al mar se llega por Monterroso

La ingeniera naval María Gontá diseña estructuras de barco desde A Ulloa, algo que "non é común", como ella misma reconoce

Gontá, frente a los planos de un barco. VICTORIA RODRÍGUEZ
photo_camera Gontá, frente a los planos de un barco. VICTORIA RODRÍGUEZ

ENTRE LOS tópicos recurrentes en el finísimo humor estatal está el de la legendaria exageración de las gentes de Euskadi. Un euskaldun sería capaz de llegar a la luna en patinete, comerse una cachena entera de camino y volver para la hora de los pintxos. Los gallegoss quizás no llegamos a tanto, pero si hay que hacer cosas así, se hacen. ¿Que hay que diseñar barcos desde A Ulloa? Pues se diseñan. Y si no, que le pregunten a María Gontá.

Ver a una ingeniera naval trabajar desde Monterroso puede parecer, en principio, un poco raro. Incluso fuera de lugar (unos cien kilómetros, metro arriba metro abajo). Pero la tecnología -en parte- y el talento -en parte mayor- pueden llegar a suplir un elemento, como la falta de mar, un pelín importante en el sector náutico.

Gontá resta importancia a su día a día ("se hai enxeñeiros navais traballando en Madrid, non o vou facer eu dende aquí?"), aunque reconoce que no es, ni mucho menos, lo habitual.

"É certo que si que hai autónomos facendo os seus proxectos en lugares afastados do mar, pero no meu caso, que traballo directamente para unha empresa, é menos común", explica esta ulloana.

El trabajo de María Gontá consiste, grosso modo, en diseñar las estructuras de barcos. "É un exemplo que hai que coller con coidado porque evidentemente non require o mesmo, pero se fose arquitectura, eu sería a encargada de diseñar a estrutura do edificio, por onde van as vigas, etc. Logo outros compañeiros serían os que colocan a fontanería ou a rede eléctrica".

¿Y cómo ha llegado esta ingeniera a desarrollar su actividad en la viguesa Sermarine, que presta sus servicios a Astilleros Freire, desde Monterroso?

"Levo uns cinco anos traballando a distancia. Marchei a Barreiro (Antas de Ulla) á miña casa por motivos persoais, e alí estiven traballando tres anos e medio", cuenta María, que agradece a la empresa las "facilidades" que le ha ofrecido para poder adaptarse a la situación.

El trabajo desde casa terminó por fatigar a Gontá, que se trasladó hace varios meses a un local comercial en Monterroso. "A xente pensa que é moi bonito traballar desde a casa, pero realmente botaba de menos a oficina. Aínda que establecía a miña rutina, cambiábame de roupa, marcaba os tempos e unha serie de cousas para diferenciar o horario laboral do resto, ao final acaba sendo pesado. E non só para min, tamén para o resto da xente da casa, que ás veces non sabe se estás traballando, se non... Por iso vin para Monterroso", cuenta.

Ahora, desde allí, el teléfono y el ordenador suplen el trato cara a cara. "Vou de vez en cando a Vigo. Non porque teña necesariamente que ir por motivos laborais, pero non quero perder o contacto coa xente do traballo", indica Gontá, que admite que hay algunas cosas que no puede hacer desde casa.

"Hai algúns programas de ordenador moi potentes, ou con licenzas caras, que eu na casa non teño. Ese traballo fano os compañeiros", explica.

La vida de María ha dado muchas vueltas desde que entró en Ingeniería Naval con la idea de cambiarse después a Telecomunicaciones -"nunca vira un barco ata chegar a Ferrol", confiesa - hasta hoy. Pero lo que no había imaginado es que acabaría diseñando barcos desde Monterroso.

Comentarios