Un vigués de 40 anos, Eduardo Cereijo, leva unha semana en folga de fame para reclamar a custodia compartida do seu fillo, ao que non ve desde o 8 de xaneiro porque se nega a acudir ao momento de encontro familiar porque lle resulta "humillante".
Cereijo explica a EFE que en principio solicitou acudir ao momento de encontro como medida provisional, pero desde entón pasaron sete anos de procesos xudiciais e cruces de denuncias coa súa expareja, tempo que estima suficiente para que lle concedesen a custodia compartida, cousa que non sucedeu.
"Só ter que ir ao momento familiar é humillante, é como saír do cárcere e ter que ir asinar cada quince días. Eu non fixen nada", proclama este vigués que desde o pasado 15 de marzo só inxere líquidos, a pesar do cal intenta levar "unha vida normal".
A pesar de que lle sae algún encargo esporadicamente -onte foi a pintar a casa dun amigo-, di que na súa situación resulta "imposible" traballar porque ás veces ten que ir ao xulgado "dous ou tres veces por semana".
Cereijo sinala que no último mes houbo "unha serie de cousas" que prefire non revelar polo momento e que "colmaron o vaso" da súa paciencia, por iso é polo que dea o paso de iniciar unha folga de fame coa idea de chegar "ata o final".
Pregúntase "por que uns pais gozan máis dun fillo que os outros, sexan homes ou mulleres", cando se separan e cre que non é suficiente con levalo "a pasear ", senón que tamén ten dereito a levalo "ao colexio, coñecer aos seus amigos e deitalo e levantalo da cama algunhas noites".
Outra das súas queixas é que a familia materna do neno non lle informa nunca de nada", o mesmo dá se "ingresa no hospital" ou se ten "un altercado no colexio", e tense que decatar "de rebote".
