A Xustiza recoñece que José María Íñigo morreu polo amianto dos estudos de RTVE

No illamento de parte das instalacións utilizouse este mineral, considerado posteriormente como axente cancerígeno
José María Íñigo. AEP
photo_camera José María Íñigo. AEP

A maxistrada do Xulgado do Social número 2 de Madrid recoñece que a pensión de viuvez da esposa de José María Íñigo deriva de enfermidade profesional debido á exposición do coñecido presentador ao amianto durante a súa relación laboral con RTVE.

A sentenza, á que tivo acceso Efe este martes, admite a trámite a demanda dos herdeiros de Íñigo e sinala que existen "elementos sólidos" para afirmar que o falecemento do presentador, que tivo lugar en 2018, foi consecuencia da exposición ao amianto durante a primeira etapa da súa relación profesional con RTVE na que prestou servizos no Estudo 1, entre os anos 1975, 1976, 1978 a 1981 e 1982 a 1985.

A exposición a ese mineral utilizado na construción, segundo o fallo, levou que desenvolvese con posterioridade e dentro do período de lactación un mesotelioma maligno pleural, un tumor canceroso pouco común cunha relación "moi importante" coa exposición ao amianto, do que foi diagnosticado en 2016, e que foi a causa da morte.

O proceso iniciouno o propio José María Íñigo antes de falecer e continuouno a súa familia que presentou unha demanda contra a Corporación de Radio e Televisión Española, Mutua Fraternidad Muprespa, Instituto Nacional da Seguridade Social e Sociedade Española de Radiodifusión S. a.

Como recorda o fallo, Íñigo traballou nos programas de RTVE Directísimo, Fantástico ou Estudo Abierto, entre outros, que se gravaron no Estudo 1 de Prado del Rey.

Segundo a sentenza, unha gran parte dos edificios dese complexo edificouse nos anos 70 e 80 e recorreuse a un illamento de amianto para o seu acondicionamento acústico. Con posterioridade, ese material considerouse axente cancerígeno, polo que xa desde 1986 RTVE emprendeu a súa retirada.

A variedade de amianto utilizada no Estudo 1 pertence ao grupo de materiais friables, que pode ser disgregado ou reducido a po coa soa acción da man. Estes materiais, segundo o fallo, son susceptibles de liberar fibras como consecuencia de choques, vibracións ou movemento de aire.

As ovacións, o ruído, aplausos e música provocaban vibracións na estrutura do estudio e producíase a caída de polvillo cristalino sobre as cámaras, o ciclorama e o público, que esixía a súa limpeza.

Nos anos 2003 e 2005 tómanse mostras ambientais que aínda que non superaban os límites de exposición ambiental, concluíron coa necesidade de desamiantar.

En 2011, RTVE acordou desamiantar varios edificios, entre eles o estudo 1, 2 e 3, e derrubar outros.

Esta resolución non é firme e contra ela cabe a interposición dun recurso de suplicación ante a Sala do Social do TSJ de Madrid.

Comentarios