Marge é unha muller "submisa" aínda que unha "abanderada" do empoderamiento feminino e Homer un "emprendedor de libro", segundo a primeira tese doutoral que se fai no mundo sobre o contido da serie de animación que naceu hai trinta anos en Estados Unidos e que chegou en 1991 a España, Los Simpson.
É a primeira vez que unha tese doutoral se fixa no discurso e os guións desta serie de televisión sobre "unha familia media", aínda que si as hai sobre como recibe a audiencia a serie, detalla en declaracións a Efe o seu autor, o zaragozano Alejandro Tovar (1988).
Tovar, que defendeu a súa tese en novembro logo de tres anos de traballo e 437 páxinas de investigación, descríbese como "un friki doutor" porque desde que ten 2 anos é "súper fan" da serie, nacida en 1987 como unha cortinilla comercial en 1987 e convertida nunha sitcom de 21 minutos en decembro de 1989.
Los Simpson, a serie máis lonxeva da historia da televisión con 649 episodios xa realizados, son debuxos animados, personaxes con formas redondeadas e cores vivas, con ollos saltones, peiteados imposibles e movementos divertidos.
Os seus protagonistas son Marge, que naceu con 34 anos, Homer con 36, Bart con 10, Lisa con 8 e Maggie con 1 e nesa mesma idade seguen logo de tres décadas de aventuras nas que deron "ata medo" coas súas predicións, entre elas que Donald Trump, que entón era un empresario cun programa de televisión, sería o presidente de Estados Unidos.
Tovar: Crean distopías que se cumpren porque levan á sociedade ao esperpento aínda que, como sucede co caso de Trump, a realidade supere á ficción
"Non envellecen e cada vez que falan do futuro parecen adivinos. Crean distopías que se cumpren porque levan á sociedade ao esperpento aínda que, como sucede co caso de Trump, a realidade supere á ficción", sostén Tovar, doutor interuniversitario polas universidades de Sevilla, Málaga, Huelva e Córdoba.
En Estados Unidos aparecer en Los Simpson é unha honra e as "celebrities" préstanse enseguida a porlles a voz, non en balde a revista Time cualificouna como a serie máis importante do século XX.
España e o hispano tivo tamén o seu lugar e apareceron, entre outros, Plácido Domingo, Javier Bardem ou Charo Baeza, e falaron nela das illas Canarias, Dalí, Picasso, Santa Teresa de Jesús ou Cervantes ademais de cantar a Macarena, beber gazpacho ou correr un San Fermín.
"Creo que o seu éxito se debe a que máis que un produto para o entretemento é o espello máis satírico, irónico e certeiro non só da sociedade estadounidense senón da occidental. é divertida pero ademais prémiate cando prestas atención coas súas alusións á alta e a baixa cultura, por exemplo", detalla Tovar.
É divertida pero ademais prémiate cando prestas atención coas súas alusións á alta e a baixa cultura, por exemplo
Esa foi a hipótese de partida da súa tese sobre estes debuxos de pel amarela –unha decisión que uns atribúen a que non había ningún así e outros a que era máis barato– e a súa conclusión é que debido aos seus moitos niveis de lectura poderíase revelar como unha potente ferramenta pedagóxica porque se poden ensinar con ela diferentes materias.
Unha delas, sostén, é a cuestión de xénero: Marge, filla de inmigrante francés, sensible e "lida", ten aspiracións que se truncan cando coñece a Homer e a partir do seu matrimonio convértese nunha muller encartada aos desexos da súa familia e ás necesidades do seu marido aínda que convencida de que a vida de Lisa debe ser diferente á súa.
A xuízo de Tovar, hai un capítulo chave que describe xusto o que é ela, unha "muller submisa" pero abanderada da loita polo avance da sociedade, e as súas pretensións con Lisa: "Ti se como es que xa sorrirei eu polas dúas. Ti non finxas", dille.
En canto a Homer, "representa todo o que un ser humano non ten que ser: vago, machista, afeccionado ao alcol... pero tamén é un gurú do emprendemento".
Marge ten aspiracións que se truncan cando coñece a Homer e a partir do seu matrimonio convértese nunha muller encartada aos desexos da súa familia
"Fai un estudo de mercado cada vez que detecta unha necesidade, como comprar unha máquina cando nieva en Springfield ou ordenarse reverendo para oficiar matrimonios homosexuais e inventa cousas como o tomaco ou o seu flambeado, pero todo por ciencia infusa, sen método ningún e co só obxectivo de forrarse", precisa Tovar.
Outro dos asuntos chaves na serie é a crítica ao xornalismo que personaliza no presentador da televisión local Kent Brockman, un experto "en buscar a conexión emocional coa audiencia, teatralizar a información e apartarse da verdade".
Tampouco sae ben parada a televisión infantil na que Krusty o pallaso é o responsable último da educación dos nenos a pesar de ser "un analfabeto, bébedo e tirano, antítese da pedagoxía" e co que se critica aos pais que "enchufan aos seus fillos a un aparello sen saber que é o que ven".
Os protagonistas da serie tivéronse que adaptar e agora falan de redes sociais, internet, matrimonio igualitario, "evolucionan, aínda que non crezan, como o fai o mundo", engade Tovar.
