A perda do olfacto non só é un dos factores de diagnóstico temperán da covid-19, tamén é un síntoma de bo prognóstico da enfermidade, segundo concluíu unha investigación internacional liderada por científicos da Universidade Complutense e o Hospital Clínico San Carlos de Madrid.
A través dun estudo realizado en numerosos centros, coa maior mostra utilizada ata agora (5.868 pacientes ingresados) os investigadores corroboraron que aínda que a súa orixe é aínda un misterio, a anosmia -perda de olfacto- pode actuar como factor de bo prognóstico da enfermidade.
"Estes resultados teñen moitas implicacións, desde a avaliación inicial dos pacientes ata na capacidade de entender a fisiopatología. Posiblemente, a invasión do epitelio nasal fai que se active unha inmunidade adecuada evitando as tormentas de citoquinas", explicou Jesús Porta-Etessam, xefe da Sección de Neuroloxía do Hospital Clínico San Carlos, profesor da Facultade de Medicina da UCM e primeiro autor do traballo.
Ademais de identificar a anosmia como factor de bo prognóstico, os investigadores determinaron tamén que as disfuncións olfativas e gustativas son máis frecuentes en mulleres (12,41% fronte a 8,67%), en menores de 65 anos e en pacientes con patoloxías de ril, pulmón, corazón, neurolóxicas ou oncolóxicas.
Os resultados obtidos sobre un dos síntomas máis temperáns do coronavirus poden servir de criterio á hora de clasificar aos pacientes ou tomar decisións terapéuticas, segundo sinalou a Universidade Complutense de Madrid nunha nota difundida hoxe.
As conclusións deste estudo poderían servir para elaborar "índices de risco" de complicación, o que segundo Porta-Etessam sería moi útil e interesante á hora de observar, tratar ou valorar o alta dos pacientes.
No estudo participaron, ademais da UCM e do Hospital Clínico San Carlos, os hospitais madrileños da Paz, Infanta Sofía, A nosa Señora de América, Porta de Ferro ou Xetafe; os hospitais universitarios Clínico de Valladolid, Virxe da Arraixaca (Murcia) Álvaro Cunqueiro (Vigo) e o de Burgos; o Instituto de Cardiología e Cirurxía Cardiovascular da Habana (Cuba); o Hospital Xeral do Norte de Guayaquil IESS Os Ceibos (Ecuador) ou a Clínica San Carlo de Milán (Italia).
