As aseguradoras españolas detectaron o pasado ano un total de 130.959 intentos de fraude, o que representa un 10,5 % máis que en 2010, principalmente como consecuencia da crise económica.
Segundo o director xeral da Investigación Cooperativa entre Entidades Aseguradoras e Fondos de Pensións (Icea), José Antonio Sánchez, as tendencias de fraude apuntan ás novas tecnoloxías e ás necesidades derivadas da crise económica, "como os incendios en negocios ".
As fraudes detectadas en 2011 terían un custo para as aseguradoras de 521,4 millóns de euros de non ser descubertos, cando en realidade só equivalían a indemnizacións por 157,1 millóns, que foi a cantidade que finalmente se abonou.
En 2011, as aseguradoras aumentaron o gasto en detección da fraude ata os 7 millóns de euros e, segundo Icea, por cada euro investido han conseguido recuperar 46.
A detección das fraudes permite aforrar ás aseguradoras unha media do 69,9 % nas indemnizacións, aínda que este importe é superior en vida, accidentes e saúde (94,5 %) e diversos (88,8 %) que en autos (61,9 %).
A directora da área de formación de Icea, Marta Rodríguez, apuntou que o número de fraudes detectadas aumentou en todos os ramos, pero que os casos en automóbiles teñen cada vez unha menor importancia relativa.
O importe medio das fraudes evitadas mantívose en 2011 en liña cos anos anteriores, en 2.400 euros para autos, 2.600 para diversos e 9.573 euros en persoais.
Os responsables de Icea destacaron a importancia que cobraron as novas tecnoloxías, e en especial as redes sociais, para a detección de fraudes ao seguro.
Así, puxeron o exemplo dunha motorista que declarou lesións que lle impedían continuar coa súa rutina diaria, pero que subiu á súa rede social fotografías no Gran Premio de Qatar.
Tamén aumentou o número de casos relacionados coas dificultades económicas, como unha familia que contratou un seguro de vivenda e declarou un incendio poucos días despois, cando había informacións na prensa sobre o suceso previas á firma da póliza.
Desde Icea insistiron na importancia da intuición dos tramitadores para detectar as fraudes.
Un caso citado é o dun condutor que declarou que o seu vehículo sufrira "combustión con chama", en lugar de que se queimou, o que facía intuír que coñecía á perfección o contrato do seu seguro.
Outro exemplo é o dun cazador que asegurou que o seu pai lle disparou por erro, cando na gravación da súa chamada aos servizos sanitarios sinalaba claramente que se feriu a si mesmo cando estaba só no campo.
Con todo, a fraude que mereceu o primeiro premio de Icea no ramo de automóbiles foi a detección dunha trama organizada que incluía avogados, clínicas e talleres para cobrar as indemnizacións en supostos accidentes.
A intuición do tramitador permitiu atopar as coincidencias entre os casos acumulados por quince aseguradoras, xa que en ocasións incluso alegaban danos físicos das mesmas persoas.
