Un ano máis, como desde hai xa 70, o centro da localidade valenciana de Buñol tinguiuse de vermello co lanzamento de centos de toneladas de tomates, aínda que esta vez ben se podería dicir que se mergullou, xa que a cantidade de hortalizas foi a maior da historia.
En pouco máis dunha hora (entre as 10.48 e as 11.53), unha avalancha de máis de 150.000 quilos de tomates maduros esparexeuse entre os 22.000 participantes nesta singular refrega, na que se rende homenaxe ao vándalo primixenio, á inocentada orixinal que deu pé a esta singular festa, que hoxe non coñece fronteiras.
Son uns instantes de desfogue, unha batalla sen vencedores nin vencidos e sen máis armas que os tomates maduros que serve unha cooperativa de Castelló.
Para este singular gazpacho bastan uns poucos ingredientes: unhas rúas estreitas, sete camións volquete cargados ata os topes de tomate e as ganas de sentirse protagonista do exceso, de estar, por uns minutos, no ollo do furacán.
Resulta complicado saber que aparva antes ou con maior intensidade, se o balbordo inicial, a imposibilidade de atender aos lanzamentos de auga e outros líquidos desde os balcóns, as enxordecedoras bucinas dos volquetes que se achegan, o intenso cheiro da pasta de tomate ou un bo tomatazo na cabeza.
Esta tolemia colectiva, que por instantes parece incontrolada, tingue por completo rúas, fachadas e balcóns e, coma se tivese vida propia, vai rebaixando progresivamente a efervescencia inicial de lanzamentos e tomatazos, ata transformarse nun magma avermellado no que os participantes poden acougar os seus ánimos.
Estes momentos de desafogo final, de tolemia sobre charcas de tomate, son os máis desexados polas decenas de fotógrafos ou cámaras de televisión, testemuñas dos instintos máis animalescos dos enfervorizados "guerreiros".
Co tomate como material multiusos, hai quen se esmeran por fregalo na pel do seu compañeiro, outros aplican coidadosas máscaras capilares e unha minoría de intrépidos directamente nada nas charcas de caldo avermellado.
E non acaba aquí o especial atractivo da Tomatina, pois realmente cando desaparecen os xornalistas e fotógrafos pódese contemplar un dos "espectáculos" máis singulares desta festa, que non é outro que a coordinada e milimétrica limpeza das rúas.
Nunha operación que recorda aos barrendeiros da pista central de Roland Garros, decenas de veciños deixan o centro da localidade completamente limpo, sen rastro da tolemia previa.
A terceira Tomatina de pago da historia parece atopar a súa fórmula ideal en canto a aforamento e accesos, segundo explicou o alcalde Rafael Pérez tras a limitación a 20.000 persoas en 2013 e a ampliación a 22.000 producida o ano pasado.
Se en anteriores edicións a Tomatina servira de estudio para a rodaxe de películas ou anuncios publicitarios, a anécdota este ano foi o paso do coche equipado con videocámaras co que Google inmortalizou a festa deste ano.
O vehículo realizou dúas pasadas polo centro do percorrido, unha antes e outra en pleno fervor da batalla, para colgar despois as imaxes na súa mundialmente famosa aplicación de mapas e xeolocalización.
O segundo paso deste vehículo resultou complicado, canto menos, debido á ausencia, como ocorre ao paso dos camións, de voluntarios que despexasen o paso.
Segundo o alcalde de Buñol, Rafael Pérez, este segundo paso do vehículo produciuse antes do inicialmente planeado polos organizadores.
Así, decenas de participantes subíronse literalmente sobre o capó, parabrisas e teito do coche, rachando o cristal e impedindo ver ao condutor durante varios tramos, o que xerou algunhas situacións de tensión.
Ademais desta iniciativa, Google rendeu homenaxe a esta festa de Interese Turístico Internacional (desde 2002) cunha curiosa animación nas letras da súa marca na páxina do buscador da firma.
E é que a tecnoloxía, en forma de aplicacións específicas de xeolocalización, venda de entradas por internet ou videocámaras portátiles en alta definición cobrou o protagonismo que anos atrás tiñan os cascos-sandía, as perrucas ou os disfraces.
A Tomatina da marca saldouse sen incidentes de importancia, máis aló dalgúns rasguños, cortes que na súa maioría non requiriron sutura, unha lipotimia e unha crise de ansiedade, que se atenderon nos sete postos sanitarios dispostos pola organización.
Á marxe destes pequenos incidentes, fóra do percorrido da Tomatina atendeuse a unha muller que se fracturou unha perna tras caer uns metros por un barranco, e a un mozo que de noite sufriu unha fractura na perna.
