Shakira afrontou o primeiro fallo dun xuíz de Nova York que entende que Loca é un plaxio de Loca con su tíguere, composta en 1998 por Ramón Arias Vásquez, pero o seu non é, nin moito menos, o único caso de copia, moitas veces xustificada como unha homenaxe á música orixinal.
A historia sobre a canción que á colombiana xa lle custou unha multa por gravar o vídeoclip montada nunha moto sen levar o preceptivo casco e por meterse nunha fonte de Barcelona é, cando menos, confusa e remóntase a 2012, cando a discográfica Mayimba Music, que se reclama propietaria dos dereitos do tema de Arias Vásquez, requiriu legalmente a Sony por plaxio.
O xuíz neoiorquino Alvin Hellerstein determinou que tanto o Loca que popularizou Shakira como a canción na que se inspirou, Loca con su tíguere (mozo de barrio), do dominicano Edward Bello Pou, El Cata, co que, para máis inri, canta a dúo na versión en español, son un plaxio.
Marti Cuevas, presidente da discográfica latina Mayimba, situada en Nova York, explicou hoxe a Efe que en setembro continuará o xuízo da demanda de plaxio, unha segunda fase na que se debaterán os danos e prexuízos causados pola presunta copia. "Sentímonos compracidos de defender os dereitos de autor de Ramón con éxito", sinala Cuevas, que non quere engadir ningún outro comentario sobre o caso dado que o xuízo non concluíu aínda. Hoxe mesmo, Ramón Arias Vásquez declarou á web do colombiana RCN A Radio que Shakira "só comprou o tema musical a quen dicía ser o seu dono".
Sospeitas de plaxio parecidas recaeron sobre numerosos artistas de fama internacional como o mexicano Luis Miguel, o español Julio Iglesias ou o estadounidense Michael Jackson.
El Sol, como tamén se coñece a Luis Miguel, foi atopado culpable de plaxio xunto ao compositor español Juan Carlos Calderón e a discográfica Warner Music México, por empregar o tema Siento nuestro aliento, de Lifshitz, para crear o éxito Amarte es un placer.
O español Julio Iglesias estivo a piques de perder en 1996 unha das súas múltiples propiedades, Momentos, por culpa dunha das súas baladas, Morriñas, ao negarse, nun principio, a pagar unha indemnización de 352.542 dólares ao compositor Norberto Moreno, que se reclamou autor da canción.
En 2001, o rei do pop foi absolto da acusación de plaxiar á Al Bano tras oito anos de litixios, pero seis anos máis tarde, un tribunal de Bruxelas ditaminou que You are not alone, asinada por Jackson e R. Kelly en 1996, era unha copia de If we can start all over, dos belgas Danny e Eddy Van Passe. Púñase así fin a doce anos de disputas nos xulgados.
Outra cantante que incorreu nas homenaxes artísticas ao autor orixinal é Madonna. Un tribunal de Bélxica atopou moitas similitudes entre o Frozen da diva e Ma vie fout lle camp, de Salvatore Acquaviva, que fai 19 anos decidiu prohibir a venda e emisión en devandito país do popular tema da raíña do pop.
Nin sequera a meca do cine sálvase desta onda inspiradora, e a Academia de Hollywood premiou á banda sonora da cinta El cartero, asinada por Luis Bacalov, na que se incluían ao longo da súa metraxe fragmentos do tango Madreselva como parte relevante da trama.
Bacalov adxudicouse a composición, feito que tamén arrastrou ante o xuíz ao director da película, Michael Radford, e aos produtores da mesma.
A lexislación establece un mínimo de entre 3 e 8 compases repetidos para considerar unha canción infesto en función do país, unha cifra que se lle quedou curta ao El Careta de Roberto Carlos, que segundo a sentenza de plaxio que recaeu sobre el e Erasmo Carlos, copiou ata 12 de Locuras de amor, de Sabastiao Braga.
