Os dedos tamén poden ser unha vía de contaxio do virus do papiloma

Unha experta sinala que as uñas e as xemas constitúen un "reservorio" do VPH a partir do que se pode producir a transmisión
Una chica recibe la vacuna contra el virus del papiloma humano. AEP
photo_camera Unha moza recibe a vacina contra o virus do papiloma humano. AEP

As uñas e as xemas dos dedos poden ser unha vía de contaxio do virus de papiloma humano (VPH), que é a principal causa de aparición do cancro de colo de útero. Apúntao a especialista en Xinecoloxía e Obstetricia do complexo hospitalario Ruber Juan Bravo de Madrid Natalia Gennaro Della Rossa, quen recorda que a principal vía de contaxio é a sexual, aínda que "non é necesario" que haxa unha relación sexual con penetración para que se produza a transmisión. Segundo sinala, un contacto directo pel con pel da zona xenital é suficiente. 

"Outra vía descuberta recentemente de transmisión do VPH sería a xenodixital, de forma que as uñas e as xemas dos dedos da man constitúen un reservorio do virus que provocaría contaxio por esta vía", explica, para sinala que a maioría das infeccións por VPH desaparecerán espontaneamente.

Agora ben, se provoca unha lesión maior a nivel das células cervicais, realízase xeralmente unha pequena cirurxía ambulatoria para extraer a lesión. Ata 11 xenotipos do VPH poden, se a infección persiste durante varios anos, chegar a desenvolver cancro no colo do útero, aínda que son os xenotipos 16 e 18 os causantes do 70% deles. 

Outros factores de risco son o estado inmunitario da paciente ou do colo do útero, a infección simultánea doutros microorganismos de transmisión sexual (herpes simple, clamidias, gonococo) ou o consumo de tabaco. Ademais, mentres persista a infección activa por VPH recoméndase suspender o uso de anticonceptivos orais se é posible. 

Algúns países tamén empezaron a vacinar os nenos, dado que prevén os cancros xenitais tamén en homes

A doutora asegura que a prevención primaria comeza coa vacinación das nenas de entre 9 a 14 anos, antes de iniciar a súa vida sexual, o que reduce significativamente o risco de cancro cervicouterino. Con todo, a vacinación é posible máis aló dos 14 anos, e recomendable ata os 55. 

Algúns países tamén empezaron a vacinar os nenos, dado que se prevén os cancros xenitais tamén en homes. "Convén neste punto recordar que se trata dunha vacina que non evita a infección, senón que diminúe a posibilidade de desenvolver un cancro provocado polo VPH. Agora ben, a vacinación non substitúe ás probas de detección de lesións precancerosas ou de cancro de colo de útero, polo que se lles recomenda ás mulleres someterse a unha revisión xinecolóxica con realización dunha citoloxía, estudo que permite analizar as células do colo do útero", engade a doutora.

Comentarios