Conseguen eliminar malos recordos coa axuda dun anestésico

Segundo un estudo, ao redor de 8 de cada cen persoas sofren tensión postraumática nalgún momento da súa vida, sobre todo as mulleres

Cerebro

Un equipo internacional de investigadores demostrou que se se aplica un anestésico pouco antes de evocar un recordo desagradable ou estresante, é posible modificar a memoria e borrar selectivamente ese recordo, o que axudará a tratar a tensión postraumática (TEPT) dun xeito efectivo e non invasivo.

O estudo, publicado este mércores en Science Advances, foi liderado polo director do laboratorio de Neurociencia Clínica do Centro de Tecnoloxía Biomédica da Universidade Politécnica de Madrid, Bryan Strange, quen fixo a investigación en colaboración con Ana Galarza, do mesmo centro.

Segundo o Instituto Nacional de Saúde Mental dos Estados Unidos (NIH), ao redor de 7 ou 8 de cada cen persoas sofren tensión postraumática nalgún momento da súa vida, sobre todo as mulleres.

A tensión postraumática prodúcese cando unha persoa vive ou presencia unha situación impactante, perigosa ou terrorífica. Esta resposta natural do organismo provoca cambios no corpo para responder o perigo inminente e para evitalo no futuro.

Con todo, aínda que a maioría das persoas recupéranse de forma natural, nalgúns casos, este trastorno pode "incapacitar ou a limitar o día a día dunha persoa", detalla en declaracións a Efe o británico Bryan Strange, tamén director do departamento de neuroimaxe da Fundación Centro de Investigación de Enfermidades Neurolóxicas.

Actualmente, o TEPT trátase con psicoterapia, medicamentos ou a combinación de ambos pero estudos recentes en animais demostraron que a memoria non é algo ríxido, senón que se pode modificar durante a "reconsolidación" dos recordos.

A memoria constrúese seguindo catro pasos: a aprendizaxe, a consolidación do apreso, o recordo -cando evocamos o apreso-, e a reconsolidación, unha fase determinante para consolidar os recordos adquiridos ou borralos da memoria.

"A reconsolidación dános un posible portal para acceder a memorias negativas. Se tes un accidente de tráfico, poderíache producir ansiedade a próxima vez que colles o volante e podería suceder que non queiras conducir un coche, aínda que diso dependa que vaias ao traballo ou leves aos teus fillos ao colexio. Se hai un xeito de reducir a memoria do accidente, poderiamos axudar a esa persoa", explica Strange.

En 2014, Strange publicou en Nature Neuroscience os resultados dun estudo con pacientes con depresión severa que recibían tratamento con terapia electroconvulsiva (TEC) e que demostraba que se podían borrar recordos de xeito selectivo antes de aplicar a descarga eléctrica.

O estudo presentaba dúas limitacións importantes: fíxose con pacientes cun trastorno psiquiátrico severo con rendemento de memoria reducido -así que non se sabía se funcionaría con persoas mentalmente sas- e utilizaba unha técnica que producía cambios no cerebro pero dun xeito máis invasivo (a TEC) que se aplica con anestesia xeral.

"Con todo, de aí xurdiu a idea de que talvez a anestesia fose parte responsable do bloqueo da memoria", afirma Strange.

En colaboración cos servizos de anestesioloxía e Gastroenteroloxía do Hospital Clínico San Carlos, Strange fixo un novo estudo para pescudar se a sedación podería interromper a reconsolidación da memoria -e os recordos negativos- e para iso utilizou a un grupo de cincuenta pacientes que tiñan previsto someterse a unha endoscopia, proba que se fai baixo sedación profunda inducida con propofol.

Os voluntarios viron diapositivas de dúas historias con contido emocional (un accidente de coche e un secuestro), as dúas cun inicio neutro, unha parte intermedia 'emocional' na que tiña lugar a acción, e un final que volvía ser neutro.

Antes de recibir unha dose intravenosa de propofol para a endoscopia, os pacientes volvían ver a primeira diapositiva dunha das dúas historias que aprenderan unha semana antes.

Vinte e catro horas despois da proba, os pacientes non só mostraban problemas para recordar a historia rememorada antes do fármaco, senón que ademais "tiñan serias dificultades para evocar a parte máis emocional da historia", destaca Strange.

O estudo, xa que logo, é unha proba de concepto que demostra que se pode modificar a memoria dun xeito non invasivo, e aínda que agora fará falta facer máis estudos sobre a súa eficacia e aplicalo en persoas con recordos reais, "é un achado importante para o desenvolvemento de terapias contra o trauma por tensión postraumática ou fobias", conclúe o médico británico.

Comentarios