Claudia Cardinale, unha das grandes actrices do cine italiano dos sesenta e musa de directores como Luchino Visconti, cumpre 80 anos e celebrarao en Nápoles, cidade onde naceu "o único amor" da súa vida, o director Pasquale Squitieri.
Con motivo do seu aniversario, o Teatro San Carlo de Nápoles preparoulle unha gran festa, unha sorpresa da que a protagonista de Il gattopardo (1963) confesou esta semana non saber nada e que terá como obxectivo homenaxear a inmensa carreira dunha das figuras de maior proxección cinematográfica a nivel internacional.
Pero antes de soprar as velas no San Carlo, Cardinale subirase ao escenario do Teatro Augusteo de Nápoles para interpretar o seu papel na comedia teatral actualmente en cartel "A strana coppia", escrita por Neil Simon e adaptada por Squitieri, falecido o pasado ano.
Cardinale dixo en máis dunha ocasión que de Squitieri admiraba a súa intelixencia, a súa cultura e tamén as súas doses de certa tolemia que nunca lle faltaban.
Foi un home do que se namorou perdidamente nos anos setenta, casou, tivo á súa filla Claudia en 1979, e do que se separou en 2003.
Un cineasta napolitano que contribuíu de forma crucial a que Cardinale quedase totalmente seducida por esta cidade e desenvolvese "un vínculo indeleble" que aínda hoxe conserva.
Cardinale explicaba esta semana que esta foi a razón de que elixa Nápoles para celebrar" a súa 80 aniversario.
De pais italianos, naceu na Goulette, Tunisia, o 15 de abril de 1938, cando era un protectorado francés, co nome de Claude Josephine Rose Cardin.
A súa carreira como actriz foi en certo xeito froito da casualidade porque inicialmente quería ser mestra, pero en abril de 1957 fixo unha intervención episódica á beira de Omar Sharif na coprodución franco-tunisiana Goha, filme que obtivo un premio especial no Festival de Cannes ao ano seguinte, e a súa vida deu un xiro completo.
Descrita como "a italiana máis bela de Tunisia" por Unitalia Films, recibiu entón como premio unha viaxe ao Festival de Cine de Venecia, cidade na que coñeceu ao produtor Franco Cristaldi con quen casou poucos anos despois.
En 1958 rodou I soliti ignoti, de Mario Monicelli, e a partir de aí seguíronlle Il magistrato e Un maledetto imbroglio, ambas en 1959.
Converteuse na musa indiscutible de Luchino Visconti a partir dos anos sesenta e traballou baixo as súas ordes en catro cintas: Rocco e i suoi fratelli (1960), Il gattopardo (1963), Vaghe stelle dell'Orsa... (1964) e Gruppo dei famiglia in un interno (1974).
Quizá o seu inesquecible papel en Il gattopardo, ao carón de Burt Lancaster e Alain Delon, é a súa mellor interpretación, pero a súa carreira cinematográfica esténdese moito máis alá, a partir das súas actuacións en Italia ata o seu paso por Hollywood, onde se converteu nunha das divas máis admiradas do celuloide.
No berce do cine estadounidense rodou películas de extraordinario éxito como The Pink Panther (1963), de Blake Edwards; Circus World (1964), con John Wayne; The
En 1984 meteuse na pel da amante do exdictador italiano Benito Mussolini, Clara Petacci, para protagonizar Claretta, do seu marido Squitieri, un papel que lle valeu o premio á mellor interpretación feminina do Festival de Venecia en 1984.
Unha das anécdotas máis coñecidas e que esta semana lle arrincaba de novo un sorriso ao recordala remóntase aos anos sesenta, cando rodou ao mesmo tempo Il gattopardo (1963), de Visconti, e 8 e 1/2 (1963), de Federico Fellini, e ambos os directores mantiveron unha especie de duelo por tela nos seus estudio, mentres ela trasladábase de Sicilia a Roma continuamente.
Mito erótico de varias xeracións, pode presumir de traballar en máis dun centenar de películas, aínda que ela sempre rexeitou considerarse unha estrela porque prefire verse como "unha muller normal, cuxo traballo é ser actriz".
Ademais dos seus éxitos na gran pantalla, tamén traballou en teatro, onde debutou no 2000 baixo a dirección de Maurizio Scaparro na obra A Venexiana.
Desde 1999 é embaixadora de Boa Vontade da Unesco, polo seu compromiso en favor dos dereitos da muller.
