Saybie, unha nena nacida ás 23 semanas e tres días de xestación pesando apenas 245 gramos, foi dada de alta do hospital Sharp Mary Birch de San Diego (California) onde en decembro se converteu na sobrevivente máis pequena de nacemento prematuro.
Cando Saybie -o nome que lle deron as enfermeiras- abandonou a unidade de coidados intensivos do hospital logo de nacer co tamaño dunha mazá, pesaba xa 2,5 quilogramos, indicaron fontes do hospital.
A nena naceu por cesárea despois que a súa nai sufrise de preeclampsia, unha síndrome específica do embarazo que consiste na presenza de hipertensión arterial, e de altos niveis de proteína nos ouriños logo da vixésima semana de xestación.
O Rexistro dos Bebés máis pequenos, que está a cargo da Universidade de Iowa, indica que Saybie podería ser a nena máis pequena do mundo que sobreviva sendo prematura.
Naceu por cesárea pola hipertensión arterial da nai
A marca anterior para nenas teno un bebé en Alemaña que pesou 252 gramos ao nacer prematura, e no caso de homes a marca vai para un neno nacido en Xapón pesando 268 gramos.
O neonatólogo Paul Wozniak, do hospital Sharp Mary Birch, dixo ao diario San Diego Union-Tribune, que o primeiro problema cos bebés tan pequenos ao nacer é lograr que cheguen a respirar.
"Cos pulmóns aínda sen estar plenamente desenvolvidos os bebés necesitan axuda para respirar e por iso é esencial a inserción dun tubo extremadamente pequeno, pero un procedemento tan delicado require un par de mans con moita precisión para introducir o tubo polas vías respiratorias", dixo Wozniak.
Co tubo no seu lugar foi posible a administración dun composto químico que impide que os alvéolos apertados nos pulmóns do bebé se adhiran uns a outros. Isto contribúe a reducir a tensión respiratoria nos bebés nados antes das 28 semanas de xestación.
Os bebés prematuros son así mesmo máis propensos a adquirir infeccións porque pasaron menos tempo conectados ao fluxo sanguíneo das nais que os bebés nacidos a termo, e iso prívalles de recibir os anticorpos contidos no sangue materno.
Pero Saybie superou todos eses retos. "Aquí tivemos a algúns destes bebés prematuros durante nove meses, ou ata un ano, antes de que puidesen irse a casa", comentou Wozniak.
"Para min é notable que Saybie vaia á súa casa sen necesidade de osíxeno, como ocorre con case todos os bebés tan pequenos, e sen un tubo para a alimentación", agregou.
