Un equipo de investigadores demostrou que o tratamento co fármaco dabigatrán, un anticoagulante oral de acción directa, atrasa en ratos a aparición da enfermidade de Alzheimer. Os resultados publícanse na revista Journal of the American College of Cardiology (JACC) e, segundo os seus responsables, abren a porta a un posible futuro tratamento para esta enfermidade.
A investigación está liderada por científicos españois do Centro Nacional de Investigacións Cardiovasculares (CNIC), en colaboración cun equipo da Universidade de Rockefeller de Nova York (EE UU). En concreto, os investigadores demostraron que, logo dun ano de tratamento con dabigatrán, os animais non experimentaron perda de memoria nin diminución na circulación cerebral. Así mesmo, observouse que esta terapia diminuía a inflamación cerebral, o dano vascular e reducía os depósitos do péptido amiloide, signos típicos do alzhéimer, segundo informa o CNIC nunha nota de prensa.
Este tipo de demencia afecta a máis de 30 millóns de persoas no mundo e está asociada a unha diminución na circulación cerebral, de maneira que as células do cerebro non reciben todos os nutrientes e osíxeno necesarios e morren. Tamén se coñece que o alzhéimer é un trastorno multifactorial cun compoñente prol-coagulante crónico. Os fármacos aprobados ata a data só axudan temporalmente cos problemas de memoria, pero non conseguen deter nin reverter os síntomas.
O presente estudo combinou técnicas fisiológicas e moleculares para demostrar que a anticoagulación a longo prazo con dabigatrán mellora a patogénesis do alzhéimer en ratos. Este medicamento, con menos efectos secundarios que outros anticoagulantes clásicos, está aprobado para o seu uso en diferentes enfermidades humanas, como a prevención do ictus.
Marta Cortés Canteli, investigadora Miguel Servet do CNIC e responsable do estudo, destaca a Efe a necesidade de desenvolver terapias combinadas e individualizadas dirixidas a tratar os diferentes mecanismos que contribúen ao alzhéimer. Un deles, resume, é mellorar a circulación cerebral: "Agora sabemos que o uso de tratamentos anticoagulantes orais podería resultar eficaz naqueles enfermos de alzhéimer con tendencia pro-coagulante". "Atrasar a aparición da patoloxía, aínda que sexa uns anos, suporía un aumento na calidade de vida dos enfermos e tería un impacto importante no número global de persoas que sofren esta enfermidade".
Os expertos apostan por desenvolver terapias combinadas e individualizadas para tratar os diferentes mecanismos que contribúen ao alzhéimer
Pola súa banda, Valentín Fuster, director xeneral do CNIC e tamén autor do traballo, indica que "as enfermidades neurodexenerativas están profundamente ligadas á patoloxía dos vasos cerebrais". "O estudo do nexo cerebro-corazón nas enfermidades neurodegenerativas é o reto da próxima década", conclúe este científico.
Neste sentido, á espera de futuras análises en humanos, esta investigación suxire que dabigatrán podería ser un posible tratamento futuro para normalizar a circulación cerebral en enfermos con alzhéimer.
Pero antes, explica a Efe Cortés Canteli, hai que desenvolver unha ferramenta diagnóstica que identifique a aqueles pacientes con alzhéimer que presenten tendencia a coagular, e niso é no que está inmerso o equipo.
Crese que unha porcentaxe importante dos pacientes con alzhéimer teñen esta característica, o que supón un factor que contribúe ao desenvolvemento da enfermidade, "polo que se tería que ter en conta á hora do diagnóstico e tratamento", apunta esta científica.
Este estudo iniciouse en EE UU hai seis anos con financiamento norteamericano e puido finalizarse en España grazas a diversas axudas nacionais e europeas que permitiron que Cortés Canteli trasladase a súa liña de investigación de volta a España en 2015.
