Preto do 90% das mulleres diagnosticadas de cancro de mama atópanse libres da enfermidade cinco anos despois de recibir o tratamento, unha proporción que nos anos 80 situábase sobre o 70%. Nos días previos á celebración do Día Internacional do Cancro de Mama, o próximo día 19, a Sociedade Española de Oncoloxía (SEOM) quere pór en valor estas cifras conseguidas nas últimas décadas grazas aos avances no tratamento dos diferentes tumores.
Con máis de 26.000 casos ao ano de cancro de mama en España, cada avance no tratamento que supoña un 1% de mellora na taxa de recaídas, segundo a SEOM, fai que 260 mulleres menos recaian da súa enfermidade e poidan gozar dunha mellor calidade de vida con reincorporación plena á súa vida social e laboral. "Cada unha desas mulleres ten nome e apelidos. E cada un deses avances conseguiu aumentar a supervivencia nun 20% entre os anos 70 e a actualidade", recalcan os oncólogos.
Un dos fitos máis significativos dos últimos anos foi o coñecemento da heteroxeneidade do cancro de mama porque se trata dunha enfermidade con subtipos biolóxicos diferentes que precisan tratamentos específicos.
O descubrimento de tipos de cancro con diferentes perfís biolóxicos permitiu na década pasada incorporar anticorpos monoclonais, como o trastuzumab, o tratamento do HER2 positivo, ata entón de mal prognóstico pola súa maior agresividade. Agora as pacientes con este tipo de cancro contan ademais coa asociación dun segundo anticorpo -pertuzumab- e o tratamento mostrou incrementar notablemente a supervivencia en estadios avanzados.
En concreto, constatouse unha melloría de 15 meses na súa esperanza de vida, e un grupo de pacientes metastásicas, que hai uns 15 anos tiña un moi mal prognóstico, teñen unhas posibilidades de estar libres de recaída aos case cinco anos. Tamén as pacientes contan un moderno fármaco que combina de forma conxugada quimioterapia e trastuzumab, e que é altamente efectivo en pacientes que fracasan a tratamentos previos. É o denominado T-DM1.
Os avances tamén chegaron para as pacientes con cancro sensible ás hormonas, que melloraron a supervivencia libre de progresión de estar libres de recaída con novos fármacos biolóxicos que, asociados a tratamentos clásicos como a hormonoterapia, melloran os resultados dos tratamentos (Everolimus e inhibidores como o palbociclib e ribociclib). E entre as pacientes con cancro de mama metastásico, os fármacos inhibidores como o olaparib e talazoparib demostraron un beneficio significativo ao diminuír o risco de progresión comparado coa terapia estándar.
Nestas tres décadas tamén se produciu outro feito relevante, o incremento de cirurxías conservadoras e menor intervención sobre a axila, o que permite evitar complicacións e mellorar a calidade de vida das mulleres con cancro de mama.
O test de expresión xénica de 21 xenes demostrou, segundo os oncólogos, que moitas mulleres con cancro de mama con ganglios axilares negativos e receptores hormonais positivos que obtén unha puntuación intermedia no test molecular poden evitar a quimioterapia sen que impacte nos seus resultados oncolóxicos.
