Sonia Arias: "Non meu último libro decidín falar das inxustizas que parece que ninguén quere ver"

A escritora Sonia Arias colleitou un premio da súa editorial polo poemario 'Manchas de frío', que define como "un libro de diálogos con finais novelescos".
dav
photo_camera Sonia Arias. AEP

Co éxito aínda recente do seu terceiro libro, a autora Sonia Arias, natural de Paradela, avanza que traballa xa nun novo proxecto que será en galego.

Que supuxo para vostede recibir uns dous premios da editorial Angels Fortune durante a gala anual?

Para min foi unha mestura entre inesperado, emotivo e tamén un impulso ou motivo máis para continuar con ideas novas e fortes. Máis ben é un premio á poesía. A todos vos meus compañeiros cos que vou ós recitais. A todo ou público que nos elixe de maneira fiel e próxima. Manchas de frío foi capaz de sacar toda a poesía enlazada do seu interior para ser tan forte como unha novela, que é hoxe ou máis demandado polo lector. Non sei como agradecer a Isabel Montes, a miña editora, aquela primeira confianza nun estilo diferente. Teño claro que estou nunha editorial fóra do común.

Como definiría este último poemario, ‘Manchas de frío'?

Un libro de diálogos con finais novelescos polos desenlaces dalgúns dous relatos e polos personaxes. Iso si, ten un fío que enlaza todo, e chámase frialdade. Non nomeo nin pluralizo en ningún momento a sociedade, pero as conclusións levan a ela. Vexo que hai moito quen fale das grandes inxustizas desta vida, cousa que me alegra. Eu decidín falar das que parece que ninguén quere ver, cousa que non me dá medo. É un poemario de temas tan importantes como os pobos. A infancia é indispensable nos meus escritos. Houbo escritores que se referiron á miña poesía como "lárica" ou poesía do retorno. Xa gustaríame a min ter algo que ver co chileno Jorge Teillier!

Non último ano realizou multitude de presentacións da súa obra. Como valora esta etapa?

Angels Fortune fixo un gran traballo organizando presentacións e eventos. Estou orgullosa de contar con grandes profesionais ao lado. Esta etapa valóroa nesa liña, na da xente que me acompaña fiel dende que empecei, onde puiden ter unha fermosa época de aprendizaxe, por exemplo, do escritor José Carlos Ulloa. Foi unha época de repoñer forzas e colocar prioridades. Foi un ano de oportunidades, uns meses intensos dous que resaltaría ou trato directo cos lectores en cada firma de libros.

Que novos proxectos ten agora?

Nunca falo de proxectos a longo prazo porque son moi impulsiva e penso que iso é unha fortaleza. O que si podo adiantar é que estou moi centrada non seguinte libro, porque vai ser en galego. Cada vez que me poño a escribir, lémbrame cando ía ver vos meus avós, con isto quero dicir que lle teño especial agarimo. O título dará moito que pensar. Creo que vai ser lembrado sempre, non porque sexa fermoso, senón por todo o que pode provocar no lector. Non é un libro que escriba expresamente por defender ou idioma. É un libro que sendo galega escribo porque quero.

Comentarios