A alemá Benita e o checo Peter, cos seus cans Arco e Flecha, a declaración do estado de alarma pillounos en Sarria cando percorrían o Camiño de Santiago e desde entón viven nunha tenda de campaña no campo da feira da localidade.
Peter comezou a andar o pasado agosto en Praga logo de perder a súa granxa. “Tiña máis de 100 animais, vacas, cabalos, porcos..., pero o banco quedou con todo. Eu quedeime na rúa cos cans e empecei a camiñar para desconectar”, asegura este checo, quen con anterioridade xa completara a ruta xacobea nas súas vacacións. Durante o seu percorrido atopouse con Benita e optaron por continuar xuntos o Camiño. ela decidiu realizar o histórico itinerario porque terminou os seus estudos e “non sabía que facer”, contan.
Desta forma, chegaron a Sarria xusto cando se declarou o estado de alarma, do que os informaron as forzas de seguridade. “Paráronnos e explicaron que non podiamos andar pola rúa. Fómonos para o campo da feira coa tenda de campaña”, relatan os camiñantes, quen non se atoparon a máis peregrinos na zona. “Seremos os últimos. Antes de nós ía un grupo de catro brasileiros e non vimos a ninguén máis”, sinala o checo, quen fala un case perfecto español que aprendeu, di, ao manter durante un ano no seu país unha relación con unha muller de Zaragoza.
Afirman que se lles terminou o diñeiro hai seis días, non dispoñen de comida e non poden continuar. Ante iso contan coa axuda da concellaría de servizos sociais do Concello, que lles deu diversos alimentos, como zumes e conservas, e facilítalles comida quente cada dous días. Durante a crise sanitaria esta delegación tamén entrega alimentos a outras catro persoas de Sarria (un matrimonio e dúas persoas maiores que viven soas).
O checo asegura que ao finalizar a ruta xacobea non ten unha casa á que regresar no seu país. Por iso, gustaríalle atopar un traballo nunha granxa
Peter e Benita móstranse sorprendidos pola declaración do estado de alarma. “Non nos imaxinabamos atoparnos con isto”, afirma o checo. Segundo explica, na súa terra, cando era neno, “case cada inverno había unha epidemia de gripe e a escola estaba pechada unha semana ou como máximo dúas”. “Nós estabamos felices porque saïamos a esquiar ou xogar ao hockey sobre xeo. Esta crise do coronavirus é algo moi diferente”, manifesta.
Pasan o día no campo da feira, desprázanse ata o cemiterio para coller auga e poder lavar a súa roupa, ou pasean cos cans ao redor do mercado gandeiro. Confían en que esta situación acabe rápido e, unha vez que se levante o estado de alarma, continuarán a súa percorrido ata Compostela. “Cando nos deixen camiñaremos outra vez. Queremos terminar o Camiño, nada nos vai a parar, chegaremos a Santiago”, afirma convencido Peter, quen leva andando xa “preto de 3.000 quilómetros”.
O checo asegura que ao finalizar a ruta xacobea non ten unha casa á que regresar no seu país. Por iso, gustaríalle atopar un traballo nunha granxa ou ben como voluntario nun albergue. Baralla desprazarse a Asturias para poder lograr un traballo nunha explotación gandeira e empezar así unha nova vida.
