O Camiño de Santiago garda moitas historias dos centos de miles peregrinos que o percorren cada ano. Con todo, poucas son tan singulares como a do madrileño Javier Martínez Fernández-Aceytuno, un deportista paralímpico con parálise cerebral que percorre a ruta xubilar acompañado dos seus adestradores Ramiro Gil e María Sánchez desde Sarria.
O atleta afirma que o Camiño para el é "un reto máis". Afeito realizar desafíos pola súa condición de deportista, Martínez di que coa chegada da pandemia suspendéronse todas as competicións, polo que está a ser "un ano atípico" con máis tempo libre do que afai. Con todo, o madrileño sinala que o Covid-19 presentouse "como o escenario perfecto" para facer a peregrinación a Compostela, posto que "sempre sentín curiosidade polo Camiño".
Para seleccionar o lugar onde iniciar a peregrinación, Martínez explica que estivo a ler diferentes artigos en internet. Chegou á conclusión de que Sarria era a localidade onde máis xente comezaba e era idónea para completar os 100 quilómetros necesarios para obter "a 'compostelá'".
Comezou o traxecto o luns e onte realizou unha parada en Melide para comer, facendo unha media duns 20 quilómetros por etapa. Viaxa cunha cadeira Joëlette, doada pola fundación Tamén e empuxada por un dos seus adestradores mentres o outro tira por diante. Ata o momento, Martínez valora a experiencia e indica que o que máis lle sorprende son as persoas que se atopa, ao ser "xente que non coñeces e está disposta a axudarche en todo".
En canto ao boccia -deporte que practica- este ano non conseguiu clasificarse para os Xogos de Tokio. Por iso, quería preparse para o seguinte curso e "dedicarme ao balón". Con todo, a raíz do virus todos os torneos suspendéronse. De face a 2021 ten pensado seguir competindo tanto a nivel autonómico e nacional. En función dos resultados, exporase os retos internacionais. "Hai que ir aos poucos", di. Así mesmo, apunta que os deportes paralímpicos estiveron gravemente prexudicados pola pandemia. No caso do boccia ata se prohibiron os adestramentos ao ser "un deporte no que non se gardan as distancias".
CONCIENCIACIÓN. Ademais de ser un deportista de elite, Martínez está comprometido desde hai anos coa causa de concienciar sobre as persoas con discapacidades. Cando comezou a xogar ao boccia decatouse de que non había nada en internet sobre os deportes paralímpicos. Por iso, en 2006, mentres estudaba no instituto, creou un blogue no que insería todas as noticias relacionadas. Cos anos, o proxecto foise consolidando ata que terminou a carreira de ADE na Universidade Complutense. Desde ese momento, decidiu "apostar pola idea" e profesionalizouna ata convertela "nun medio de comunicación". Actualmente conta cun empregado e varios colaboradores de toda España.
A unión co adestrador
Esta disciplina dispón de catro categorías, en función do nivel de discapacidade. Javier Martínez compite na BC3, unha modalidade onde precisa a un adestrador que suxeite unha canaleta, mentres el activa coa boca un mecanismo para lanzar a pelota. Para iso, "a comunicación co teu adestrador é o máis importante", afirma o deportista. Ramiro Gil leva máis de cinco anos sendo o seu instrutor. Logo de viaxar a lugares como Colombia, Reino Unido ou Hong Kong para competir e adestrar tres veces por semana únelles "unha forte amizade".
O factor mental
María Sánchez é a adestradora psicolóxica de Martínez. "No boccia, como na vida, estar ben preparado mentalmente axúdache a sacar o mellor de ti", sinala o atleta madrileño.
