"Cando de pequeno vía un garda corría cara o". Así de claro tiña José Luís Porto a que quería dedicarse. O seu obxectivo conseguiuno en 1980, cando comezou a traballar como policía local en Sarria.
Agora goza xa da xubilación tras 38 anos de servizo no mesmo destino e recoñece que todo cambiou ao longo do tempo. "Cando entrei empecei entregando notificacións pero non tingamos coche", recorda.
Porto tiña esa función porque "era ou único que tinga carné, entón só o podía facer eu". Pero, a falta de vehículo oficial, ao final terminaba recorrendo a unha bicicleta, á súa moto ou, en caso de mal tempo, "Tiñamos que envialas por amigos ou familiares". Un traballo que repetiu durante dez anos ata que o Concello comprou o primeiro coche, "un Seat Rolda".
Ademais da entrega de notificacións, nos seus inicios este policía recentemente xubilado era o encargado de cobrar as taxas na vila. Por aquel entón nin o persoal nin os medios eran suficientes e recorda que tiña que facer garda cunha "pistola da miña propiedade". Porto sinala que un dos grandes cambios que sufriu a Policía Local sarriá é o aumento no número de traballadores, que pasaron de 3 a 13 durante a súa andaina e, con iso, unha mellora nas condicións laborais.
"Cando empecei só descansabamos catro días ao mes e non recordo ter vacacións. Aqueles foron tempos amolados", engade. Foron moitos anos de servizo na mesma comisaría que lle deixaron decenas de anécdotas.
ANÉCDOTAS. "Un día detivemos a un ladrón que andaba polos tellados da vila e, cando xa o tiñamos, non sabemos como, desapareceu. Estivémolo buscando e, ao final, atopámolo dentro dun colector de lixo onde se escondera", ri mentres o conta.
En 38 anos no corpo viviu moitos momentos da historia de Sarria e traballou da man dos cinco alcaldes que tivo a localidade durante a democracia: Manuel Lence, Arturo Curral, Claudio Garrido, José Antonio García e, a actual, Pilar López. A pesar de que ao longo dos anos melloraron as condicións, recoñece que aínda "hai poucos efectivos" e engade que "debería haber unha patrulla de noite porque cada vez hai máis roubos".
Porto vaise, deixa o corpo para ter unha vida máis tranquila e "pasear e charlar cos amigos", pero botando a vista atrás non se arrepinte e está feliz do seu traballo. "Sempre amei a profesión, lévoa non sangue", conclúe.
