O Camiño non entende de idades, pero si de ganas, por iso unha parella de granadinos lanzouse cara a Compostela cos seus pequenos Emilio, de catro anos, e Maia, a que probablemente sexa unha das peregrinas máis nova, que cumprirá seis meses o vindeiro sábado. Os catro non viaxan sos, senón que o fan acompañados pola súa familia postiza -Rafael Rodríguez e Noelia Barea- e un par de cadelas, Milka e Mei, que fan aínda máis ameno o percorrido ata Santiago.
O grupo partiu este martes pola mañá de Samos e chegaron á vila cerca do mediodía cos ánimos case intactos tras rematar a súa etapa inicial, logo de facer parada na oficina da Asociación de Amigos do Camiño de Santiago na Comarca de Sarria. "Gustounos moito esta primeira xornada, quizais o máis difícil foi levar o carriño tipo alemán para os nenos nalgunhas pendentes custosas", comenta Emilio Martínez, o pai dos pequenos, mentres recorda entre risas que algúns dos camiñantes cos que se atoparon "virábanse ao ver o carriño cos nenos".
Él e a súa muller, Irene Estepa, xa son todos uns expertos en peregrinar con pequenos ao lombo. Fixérono polo Camiño Portugués cando o seu primoxénito contaba só un ano, tamén en compañía de Rafael e Noelia e a asociación Alpargate -colectivo de Casería de Montijo que traballa na educación de nenos e mozos de barrios con escasos recursos-. Así, e vendo "o moito que nos gustou a experiencia, xa tiñamos ganas de repetila", din cando se lles pregunta polo motivo de lanzarse de novo á peregrinación, xa que para ambas as parellas esta é a súa terceira ruta xacobea.
O punto de arranque foi comprobar que o pequeno Emilio adáptase mellor que ben ás aventuras -viaxaron en Interrail 20 días e asistiron ao Sports Festival de Portugal cando tiña dous anos-, así que a decisión foi sinxela. "Entendemos que para as familias que teñen os seus horarios e as súas disciplinas custa máis, pero nós non vemos inconveniente, os nosos fillos adáptanse ben", aseguran os papás, mentres recoñecen que "se tivésemos que vir sos non nos animamos". "Ás veces crese que os pequenos van ser máis ríxidos e normalmente iso o son os adultos, eles adáptanse onde os leves", engaden.
Maia e o seu atento irmán maior tamén van selando as súas propias credenciais, do mesmo xeito que Milka e Mei, como bos peregrinos que son. De feito, as etapas intentarán facelas ao modo tradicional, sen adaptalas, aínda que "se un día temos que pillar un bus, pillámolo. Vimos gozar, non a angustiarnos", aseguran. Iso si, agora levan reservas en lugar de ir "á aventura" en busca de albergue, polo menos ata o día 5, cando esperan chegar ao Obradoiro. Os seguintes plans xa se irán vendo.
