MONFORTE. Pasto de Sudán. Ese é o nome da forraxe que crece este ano en sete hectáreas de chan repartido entre varias parcelas da asociación Prodeme e co que se alimentarán durante unha primeira etapa os bois que a colectivo cativa en Monforte. A variedade non é nova e en Galicia fálase dela desde os anos oitenta pero, a pesar de ter unhas condicións idóneas para zonas secas, no sur da provincia de Lugo non adoitaba utilizarse.
Julio Cortiñas, o xerente de Prodeme, explicou que levaba tempo buscando algunha especie forrajera que se adaptase aos terreos cos que conta o colectivo que non teñen sistema de regadío. Consultouno con José Manuel Leiras, un dos técnicos que traballa na leira Os Robles, dedicada á investigación de cultivos e situada na Veiga, na Pobra do Brollón. Alí non traballan con pasto de Sudán, pero Leiras recomendoulle a Cortiñas que probase porque podía ser a variedade adecuada para as súas parcelas especialmente secas.
Segundo Leiras, ao pasto de Sudán, que como o seu nome indica procede dese país africano, gústalle a calor e resiste a seca e os chans áridos. Ademais, pode dar dous ou incluso tres colleitas ao ano e é apto para silo ou para converter en heno.
Con estas perspectivas, en Prodeme contactaron cunha empresa de Monforte que lles pediu a semente a Estados Unidos e sementaron en abril pasto de Sudán en varias parcelas ata sumar sete hectáreas. A pesar de que a primavera foi mollada e o inicio de verán está a ser húmido e esta forraxe quere calor, o pasto creceu preto de dous metros e onte empezaron a segalo.
Leiras cre que a aceptación por parte do gando será boa porque o seu sabor é doce e, se chega o verán definitivamente, en setembro pode estar lista unha segunda colleita.
A capacidade de resistencia desta variedade está relacionada coa súa rusticidad, pois é unha planta básica. Ademais, non necesita de maquinaria específica para a súa sementa e é apta para alimentar vacún, ovino e caprino.
No caso dos bois que cativa Prodeme usarase para alimentalos nos seus primeiros anos de vida. Nunha segunda etapa empregarase fariña de millo, que achega a graxa que precisa esta carne.
Se o experimento funciona, Julio Cortiñas espera que a granxa de bois de Prodeme, que na actualidade ten 96 cabezas pero conta con chegar a 200, poida ser menos dependente da forraxe externa. O ano pasado tiveron que comprar 700.000 quilos de millo para o seu gando.
