Alejandro Díaz Castro non tiña nin a máis remota idea de que os apuntamentos sobre a súa vida que empezou a tomar un bo día na súa casa ían terminar conformando as páxinas dun libro, pero así foi. O correr da vida en Remesar é
Alejandro non só non se expuxo nunca escribir. "Nin sequera son un gran lector, lin pouco", indica. A pesar diso, da súa cabeza saíron 184 páxinas que relatan as súas vivencias xuvenís na parroquia bovedense citada no título da obra.
O Concello xa conta con varios exemplares que puxo a disposición dos veciños que desexen lelos na biblioteca municipal. A idea inicial de Alejandro, que vive actualmente en A Coruña, nunha aldea próxima a Betanzos, era levarllos a uns tres ou catro veciños en Remesar que aínda residen no lugar e que el coñece. Ao que foi o seu fogar hai moitas décadas di ir moi pouco, cada vez menos.
Pronto circulou por Bóveda a noticia sobre a existencia de O correr da vida en Remesar e chegou a oídos do alcalde, José Manuel Arias, quen recibiu a Alejandro no seu despacho para coñecer a súa historia e a súa destreza como escritor.
ASÍ SURGIÓ. "é unha chorradita", afirma Alejandro con humildade sobre o seu libro, aínda que o certo é que unha coñecida escritora chamada Eli Ríos, amiga da súa familia, animoulle a publicar aqueles apuntamentos feitos con moita nostalxia e agarimo. "Leunos e díxome que eran publicables", indica Alejandro.
A editorial Fervenza encargouse de converter os escritos a man nun libro no que Alejandro Díaz Castro conta os seus aventuras xuvenís en Remesar. O octoxenario insiste en restarlle relevancia. "Os personaxes son xente que vivía na aldea por aquel entón, non ten ningunha importancia", di.
Sexa como sexa, o libro xa descansa na biblioteca pública municipal de Bóveda, listo para facer viaxar no tempo a quen se decida a mergullarse nas súas páxinas. Iso si, O correr da vida en Remesar, como recalca o seu autor, non está á venda.
HISTORIAS DE GUERRA. As mundanas anécdotas relatadas en O correr da vida en Remesar van desde o duro frío invernal aos traballos no campo pasando polos xogos na escola ou os festexos tradicionais.
A Guerra Civil é un apartado moi destacado da publicación. Alejandro Díaz recorda que pola súa zona ocultábanse guerrilleiros, perseguidos polo franquismo. Non faltan as historias protagonizadas por algúns deles.
"Un día estaba a traballar no campo, nun prado, e apareceu un señor que me djo: "Eu son O Cristo, pero tranquilo que non che vou facer nada". Ensinoume a súa pistola e tres ou catro cicatrices", relata Alejandro.
No libro descríbese igualmente unha persecución que terminou coa morte doutro guerrilleiro. "Escoitei un tiroteo no monte, como a tres ou catro quilómetros, e vin a tres homes correndo ladeira abaixo. Dous caeron e un terceiro que se chamaba Elías seguiu. Ao cabo dun mes apareceu morto preto de alí", detalla.
Daquela época, Alejandro Díaz inclúe páxinas achega do Entroido –"era moi parecido ao que se fai nos pobos grandes hoxe en día, pero en pequeno", apunta–, as feiras nas localidades veciñas e tamén da carreira militar que desempeñou moito máis tarde, así como da
Como a tantos outros galegos, a Alejandro Díaz Castro tocoulle facer as maletas en busca un futuro mellor. O seu destino foi Barcelona. Por iso O correr da vida en Remesar lanza unha reflexión acerca do moito que cambiou todo respecto daquela época. "Son dunha xeración á que lle custou. Unha carta enviada a unha aldea no medio de Galicia tardaba un mundo en chegar", conclúe.
