Hai pouco máis dun mes que a Consellería do Medio Rural puxo en marcha a Unidade de Investigación de Incendios Forestais (Uifo). O seu obxectivo é solicitar toda a información posible para reconstruír os lumes en montes e concluír a súa orixe. En poucas palabras, e como lle gusta dicir ao coordinador adxunto José María Carlés, ler o incendio.
O equipo trabaja desde hai unha semana en Ribas de Sil, onde as chamas calcinaron unhas 1.700 hectáreas nun dos peores lumes forestais que se recordan na Ribeira Sacra nos últimos anos. quedarán o tempo que sexa necesario e volverán á zona no caso de que achar algún dato novo nas análises posteriores ao traballo de campo.
"A vantaxe dá Uifo é a facilidade para moverse por todo ou ámbito territorial. Somos seis equipos que podemos desprazarnos diariamente", explica Carlés.
Primeiro establécese un punto de comezo do estudo, nun lugar que permita divisar a práctica totalidade da superficie afectada. En Ribas de Sil áchase no alto da Moá, cuxa situación permite distinguir claramente o avance do incendio.
PASOS A SEGUIR. Cinco axentes actúan para determinar o como e o porqué dun acontecemento con todos os visos de ser intencionado por alguén que coñecía ben o terreo e sabía perfectamente o dano que podía ocasionar tendo en conta as difíciles condicións atmosféricas deses días, marcadas polas altas temperaturas e o vento.
"Moverse por aquí non é fácil e dábanse as circunstancias perfectas para que as persoas que provocaron ou lume causasen ou que causaron", confirma Carlés, quen non dúbida ao cualificar o incendio como un dos peores aos que se enfrontou nos seus anos de carreira. "Tiña vida propia. Foi alarmante, pois cruzou vos ríos Sil e Lor e provocou moitos focos secundarios, ademais de ameazar casas habitadas, por suposto", asegura.
Carlés indica que se a unidade chega co incendio sufocado reconstrúese o mesmo desde o final ata o comezo. Con todo, en Ribas de Sil acudíronse co lume aínda activo, polo que se centraron en áreas específicas, descartando aqueles lugares polos que as chamas foron deixando o seu devastador rastro.
É un traballo complexo que se fai en coordinación cos corpos de seguridade locais e as brigadas forestais, con quen se entrevistan para saber como evolucionou o incendio e sacar da área de investigación as devasas ou queimas de ensanche. Unha vez completados os primeiros pasos barállanse hipóteses e analízanse as posibilidades de cada unha de ser a definitiva, a que leve a destripar o suceso e detallar a súa execución.
"O cadro de hipóteses incrementar día a día e desmenuzámolas ata quedarnos con dúas finais, que son as que se estudan", explica Carlés. No caso de que non sexan óptimas "empézase de cero todas as veces que fagan falta ata que sexa posible demostrar que unha delas é a acertada".
A eficiencia e a repartición de tarefas é outro dos aspectos que máis satisfeito teñen ao coordinador adxunto. "O mellor é que mentres uns axentes van á área de inicio, outros solicitan datos, consultan a información meteorolóxica ou comproban cifras históricas", explica Carlés.
O equipo, segundo subliña, conta cunha lista de sitios con alta actividade incendiaria e, ademais, é capaz de disuadir. "É bo que os incendiarios nos vexan", di.
