Cinco empresas, 70 millóns e mil empregos

As cinco empresas máis grandes de Monforte facturan ao ano uns 70 millóns de euros en conxunto e suman máis dun milleiro de empregos. Ademais, todas elas aguantaron o tipo nos peores meses da pandemia, pero miran con moito respecto outras ameazas como son alza de prezos dos combustibles e das materias primas, a escaseza de compoñentes e os problemas de transporte. Os seus xerentes recoñecen que o mercado sufriu unha serie de cambios que viñeron para quedar e buscan o xeito de encaixalos e que afecten o mínimo á súa actividade.

Por facturación, a empresa máis grande asentada en Monforte é Oviganic, de capital chinés e dedicada á fabricación de soros en po que exporta a China, a través do grupo Yeeper, para a fabricación de produtos lácteos de alimentación infantil.

Segundo os datos que achega Joaquín Garrido, o director de Oviganic, a facturación rolda os 45 millóns de euros e o persoal é 64 traballadores. O seu caso rompe un pouco a regra. "Crecemos moito en facturación, pero agora buscamos estabilidade", di. Ese crecemento (a facturación multiplicouse por 3 nos últimos anos) débese á reorientación da empresa (antes Eurosérum) e á entrada do grupo chinés na propiedade.  Ademais, e segundo Garrido, "nós traballamos con produción e vendas pechadas e a Oviganic non lle afectan tanto os cambios no mercado".

"Oviganic é unha excepción, pero en Queserías Prado trabállase nun escenario moi complicado", apunta Joaquín Garrido de Oviganic

Garrido leva tamén as rendas de Queserías Prado, que ocupa o terceiro posto no ranking de empresas monfortinas que establece o informe Ardán (elaborado polo porto de Vigo).

Di que as cousas en Queserías Prado están máis complicadas. "O sector agrario está en plena crise. Os gandeiros necesitan vender máis caro porque aumentaron os seus custos de produción unha barbaridade e teñen razón nas súas reivindicacións. A nós tamén se nos disparan os gastos de embalaxes, transporte... e hai que buscar o equilibrio", engade. "Ademais, cada vez é máis difícil manter os prazos de entrega", matiza.

A facturación de Prado está nos cinco millóns de euros e mantén os 23 empregos dos últimos anos, o reto de Garrido é seguir nesa estabilidade e asegura que, pese ao contexto crítico, os postos de traballo non corren perigo.

OUTROS SECTORES. A segunda empresa de strong <>Monforte en facturación é Alcor Seguridade. Carlos Somoza, o propietario, especifica que a súa facturación está doce millóns de euros e ten 900 traballadores repartidos por todo o país. Dedícase á seguridade e vixilancia privadas e ten contratos na propia Administración e con moitas construtoras. 

"A pandemia a capeamos porque aínda que a Administración pechou moitas sedes, apareceron  contratos en moitas obras que tamén tiñan que pechar un tempo e precisaban vixilancia. Compensamos unha cousa con outra", apunta Carlos Somoza.

"Ademais do contexto xeral adverso, temos problemas para atopar persoal", comenta Carlos Somoza de Alcor

"Agora pasámolo peor, temos moita flota e a subida dos combustibles dispara os custos. Ademais, como traballamos con concesións de hai tempo, non podemos modificar eses prezos e hai contratas que dan perdas", matiza. Onde xa están a repercutir a subida de custos é nos contratos que se asinan agora. Outro dos seus problemas é a escaseza de persoal. "O de vixiante de seguridade ou de explosivos é un traballo que a xente toma de forma temporal, logo moitos opositan ou buscan un cambio e iso notámolo", engade.

Lincold Ibérica ten unha quincena de traballadores e factura uns 3,8 millóns de euros. Fabrica e distribúe químicos para o tratamento de augas potables e residuais. Tamén asume proxectos de filtración e dosificación, entre outros. Traballa a nivel nacional e quere abrir mercado en Portugal.

O seu é un sector prioritario que se mantivo a salvo na pandemia pero agora, como todas, esta strong <>empresa sofre os custos do petróleo, das materias primas e da electricidade. Ademais, Daniel Figueroa, director xerente, témelle a unha nova folga do transporte.

Daniel Figueroa, de Lincold Ibérica, apunta que "o mercado está crispado, nós sempre tivemos moito stock, pero iso tamén se nos esgota".

"Estamos a traballar ben pero non hai tranquilidade no mercado os prezos están desfasados e o que podes comprar agora xa non o podes comprar nunha semana", apunta. "Estamos a cumprir as marxes de calidade no límite", di. "Sempre tivemos moito stock e iso deunos colchón, pero todo esgótase", engade.

Este empresario di que os cambios chegaron para quedar e que hai que cambiar as formas de traballo. "Agora buscamos produto no mercado local e queremos fidelizar provedores. Hai que traballar con moita previsión e con relacións de confianza", conclúe.

Un emblema do tecido empresarial monfortino é Ramiro Vila, unha empresa asentada no polígono de strong <>O Reboredo dedicada á fabricación de maquinaria para ferro e aluminio. é dicir, fan tronzadoras que exportan a países de todo o mundo.

Carlos e Elena, irmáns e propietarios, apuntan que teñen 32 traballadores e unha facturación que rolda os 3,6 millóns de euros e levan ano e medio facendo fronte con tesón "á falta de materias primas e compoñentes, á suba de prezos e ao problema dous transportes", di Carlos.

"Levamos máis dun ano e medio renegociando moito cos clientes, ás veces tes que subir prezos porque os custos multiplicáronse, outras tes que atrasar pedidos porque non chegan as pezas. Algúns clientes entenden iso e a outros non lles fai ningunha graza", engade Vila. "Son factores que non dependen de nós, pero non todo o mundo o entende", insiste.

Este empresario apunta que, a pesar de todo, loitan por manterse no mercado. "Temos un crecemento medio do 10% anual e queremos seguir así", comenta Carlos Vila.

El cre que os cambios no mercado viñeron para quedar. Poden baixar algo os prezos, pero será anecdótico", e que a solución está en modificar os procesos de traballo. "haberá que traballar con prazos máis longos e con máis previsión e antelación. Ninguén quere acumular stock, así que hai que facer moito cálculo previo", conclúe.