O dano á fauna no Courel polo incendio, de dimensións "bíblicas"

O macroincendio do Courel que arrasou preto de 12.000 hectáreas de terreo arboledo e monte baixo tivo unha incidencia brutal, segundo os especialistas en Bioloxía, sobre a fauna. Fálase de millóns de animais que pereceron polas chamas, o fume ou as grandes temperaturas alcanzadas no territorio afectado. Hai un gran abanico de afectados, desde insectos, coas abellas como principais protagonistas; pasando por réptiles e pequenos mamíferos, todos aqueles que non puideron zafarse do inferno que estivo activo preto de dúas semanas na serra courelá.

O biólogo monfortino Guillermo Díaz Aira, responsable da Coureleando, unha empresa dedicada a mostrar aos visitantes a riqueza ambiental do geoparque mundial Montañas do Courel, sinalou que "o desastre é maiúsculo, bíblico, se podemos utilizar tal termo".

Os grandes. E é que fala de que os grandes mamíferos, como lobos, xabarís e corzos "foron capaces de escapar e refuxiarse en zonas onde as chamas non entraban, como no interior das devesas e os soutos, pero os pequenos, talles como ginetas, raposos, martas, garduñas e roedores, que cando padecen unha situación como a vivida refúxianse nos seus tobos quedaron abrasados nelas".

Tamén cre que o oso pardo, que comezaba a chegar dunha forma tímida pero prolongada ao Courel desde hai poucos anos regresará ao seu reservorio de Os Ancares e Asturias ao non dispor de alimento na serra calcinada.

Máis especies. Polo que respecta a gran diversidade de réptiles, Díaz Aira manifestou que non quedou un nas zonas queimadas. "Podemos sinalar, sen temor a equivocarnos, de millóns e millóns de animais de todas as especies mortos, pois hai que incluír á gran cantidade de insectos que habitan O Courel, desde bolboretas a arañas pasando por avispas, abellóns e abellas, todos grandes polinizadores que agora desapareceron da contorna, outro gran problema engadido", destacou.

Caso aparte para Guillermo Díaz son as abellas. No Courel había centos de colmeas. Moitas delas queimáronse, pero o principal problema foi a alta mortaldade deste insecto debido ao fume, o seu gran inimigo. As poucas abellas que quedaron vivas están dentro dun territorio onde non terán capacidade de alimentarse. "O desastre ecolóxico, insisto, é brutal, algo nunca coñecido nesta zona".

A flora. Polo que respecta á flora, Guillermo Díaz mostrouse convencido de que no outono rebrotarán helechos, uces e carqueixas, plantas que tinguirán de cor boa parte da serra. En canto ás reservas de orquídeas silvestres (catalogou decenas delas)/delas), indicou que algunhas zonas se viron afectadas, pero non todas, algo do que se alegrou. No entanto, non dubidou en dicir que se tardarán "centos de anos en recuperar toda a biodeiveridad perdida en só dúas semanas".

Díaz Aira dixo, tamén, que a última palabra sobre as plantacións a realizar no Courel téñena as comunidades de montes do municipio. Súa é a decisión de plantar frondosas ou seguir cos piñeiros. A maiores, este biólogo coñecedor do territorio courelá, manifestou que existen zonas nas que non é posible plantar, por exemplo, nin carballos nin castaños.

O inferno. Tanto Guillermo Díaz como moitos outros veciños do Courel indicaron que nunca viran un incendio que fose tan activo e rápido e que se propagase tanto no tempo.

Moitos cren que tivo que influír pódalas de árbores realizadas en diferentes lugares, como desde Seceda a Lousadela, ou na contorna de Mercurín ou no souto de Vilar, onde se deixaron os piñeiros e o conxunto da biomasa cortada no chan, sen tirar.

Esta situación propiciou que unha vez orixinando o incendio as chamas corresen como a pólvora a nivel de chan.