Primeira condena para o 'donxoán' de Marín: ano e tres meses polo 'sinpa' nun hotel de Meaño

Un xulgado de Pontevedra condenou ao coñecido como o donjuán de Marín ou o donjuán sen dentes, Rodrigo Nogueira, a unha pena dun ano e tres meses de prisión por un delito de estafa a un hotel de Meaño, do que se marchou sen pagar os máis de 5.000 euros que tiña de gasto.

Ademais, a sentenza do Xulgado do Penal número 1 de Pontevedra tamén condena a un ano de prisión á súa compañeira, Olga G.G., polo mesmo delito, que deberá abonar a metade das costas do xuízo, incluídas as da acusación particular.

En concepto de responsabilidade civil, ambos os acusados deberán indemnizar conxunta e solidariamente ao denunciante, o hotel de Quinta de San Amaro, na suma de 5.062,64 euros, máis os intereses legais. A sentenza non é firme e pode recorrerse ante a Audiencia Provincial de Pontevedra.

O fallo recolle como "feitos probados" que Rodrigo e a súa compañeira naquel momento, tras dúas estancias previas de curta duración, nas que o importe dos servizos abonáronse sen ningún problema, aloxáronse neste hotel "con ánimo de obter un beneficio económico ilícito".

Concretamente, fixérono desde o día 11 de marzo ata o día 12 de abril de 2013, facendo crer aos donos do hotel que ían abonarlle os gastos de aloxamento e manutención que realizaran durante o período, que ascenderon a 5.062,64 euros, pero non o fixeron.

TODOS Os ELEMENTOS DE ESTAFA.  O maxistrado Juan José Trashorras sinala na súa sentenza que "concorren neste caso todos os elementos da estafa, pero con certas peculiaridades", xa que o engano tivo lugar non só a través dunha acción manifesta, "senón tamén por medio dunha acción concluínte".

Rodrigo identificouse como Leo Salina, tras haberse aloxado xa dúas veces con anterioridade no hotel, realizou a reserva e, tras dúas semanas de estancia, dixo aos propietarios que a empresa para a que traballaba, Hewlett Packard (HP), pagaría os gastos xerados ata a data.

Con todo, Rodrigo (como Leo Salina) evitou facilitarlle os datos da empresa para proceder ao abono, comprometéndose a pagalos da súa conta persoal. Cando lle esixiron o pago, envioulles unha transferencia falsa e no momento no que os responsables do hotel dixéronlle que se non pagaban chamarían á Garda Civil foi cando desapareceu.

En canto á acusada Olga G., sostivo durante o xuízo que ela tamén fora vítima dun engano por parte do coacusado. Con todo, a sentenza sinala que "existe proba que permite concluír que iso non era así". O fallo xudicial apunta que a acusada "sabía perfectamente con quen estaba" e, ademais, xa fixera o mesmo un ano antes noutro establecemento.