O Tribunal Superior de Xustiza de Galicia (TSXG) condenou á Xunta a recoñecer á nai dun ribadense cunha discapacidade establecida nun 75% como a súa coidadora familiar integral a tempo completo e a pagarlle nos termos que recolle a Lei para eses casos. Ademais, o alto tribunal galego, nunha sentenza emitida pola xuíza Dolores Rivera Frade, establece que eses pagos deben de ter carácter retroactivo. é dicir, deben abonarse á nai de devandita persoa desde o momento en que lle foi recoñecida devandita discapacidade, isto é, no ano 2007.
O caso desta persoa, cuxo nomee responde as iniciais R.F.I. e que foi legalmente representado polo seu pai, B.F.B., viña arrastrando xa desde unha sentenza anterior do Contencioso-Administrativo de Lugo que admitira que o pago á nai debía de efectuarse como coidadora a tempo completo, aínda que non contemplaba a retroactividad do pago que o TSXG si inclúe nesta sentenza, contra a que aínda cabe un recurso de casación ante o Tribunal Supremo que debería interpor o Goberno galego.
En opinión da xuíza, o caso reúne todas as características xurídicas para que a nai sexa recoñecida como coidadora familiar non profesional a tempo completo.
O mozo xa rexeitou o coidado que enviou a Xunta demostrándose así que só aceptaba os coidados da nai na súa contorna
A Xunta consideraba que iso non era así baseándose sobre todo no argumento de que esta persoa acode a un centro asistencial concertado en Asturias entre as dez da mañá e as catro e media da tarde. O Executivo autonómico indica que é a partir da súa chegada a casa cando se debe de ter en conta o labor da nai e non antes, rebatendo así igualmente a idea de que o afectado por esta enfermidade só acepta os coidados dos seus propios familiares, oposta polo seu defensa, exercida polo avogado José Manuel Oliveros.
REXEITAMENTO. O argumento da Consellería de Benestar Social é desmontado pola xuíza do caso. Primeiramente, recorda que se debe contemplar o dereito a vivir de forma independente que inclúe o acceso aos servizos de asistencia residencial. Cando isto sucede, a lei estipula que o pago íntegro da contía aos familiares como coidadores non profesionais a tempo completo debe ser excepcional. Pero engade con claridade que "as excepcións están para aprecialas cando concorren os orzamentos para iso.
E tales orzamentos non son de apreciación discrecional, senón regulada. O contrario sería baleirar na práctica tal prestación económica e deixar ao arbitrio da Administración a decisión sobre unha materia intimamente vinculada á concreta realidade da situación a paliar ou atender". Este caso, a entender da xuíza do TSXG reúne esas condicións e así ten que ser admitido pola Xunta e desde o momento en que, en 2007, recoñécese a incapacidade do 75% a R.F.I.
Tamén di que a necesidade de que se dea esta prestación "non pode verse embazada polo feito de que o solicitante permaneza durante as mañás baixo os coidados de terceiras persoas alleas á súa contorna familiar, pois está nun centro especializado e o contexto en que se prestan os seus coidados é moi diferente a aquel no que se prestan os seus coidados no marco do programa do servizo de axuda a domicilio, que se fai no propio domicilio do solicitante e, xa que logo, nun espazo privado e de confort que xustifica o rexeitamento a ser atendido por persoas que non sexan do núcleo próximo e familiar.
PROBAS. Para tomar esa decisión practicáronse unha serie de probas a esta persoa e o avogado José Manuel Oliveros explica que os resultados foron claros e que así quedan tamén recollidos na sentenza, na que se indica que se puxo de manifesto que o ribadense xa pasara pola experiencia dun servizo de axuda no fogar e o efecto "non foi o esperado", certificando a necesidade de que sexa a nai a que asuma estes coidados. Dise igualmente que o mozo xerou un rexeitamento a ese tipo de asistencia "como así o declarou o xefe dos servizos sociais do Concello de Ribadeo".
á marxe destas cuestións, a Xunta tratou tamén de que o pago non tivese carácter retroactivo, e aínda que o Contencioso-Administrativo indicou que se pagase desde 2012, os demandantes reclamaron ante o TSXG que ordena que se pague desde 2007.
