A segunda xornada do xuízo da operación Campeón centrouse, como era de prever, en determinar a participación nos feitos do único dos doce acusados que non pactou coa Fiscalía, o empresario Javier Rodríguez. Con todo, a entrada en escena de varios dos axentes do Servicio de Vigilancia Aduanera (SVA) que participaron na investigación deixou no aire unha pregunta sen resposta: Por que os instrutores —xulgado e axentes— non fixeron nada para evitar que se consumase o cobro ilegal de 2,9 millóns de euros públicos, diñeiro que logo desapareceu no pozo sen fondo de Laboratorios Nupel?
É unha pregunta que pode resultar clave, porque en realidade todo o caso Campeón reduciuse aos delitos relacionados coas xestións para conseguir fondos públicos de dous xeitos: primeiro, a través dunha subvención para o proxecto de unidosis de Nupel, que foi aprobada pero non chegou a cobrarse porque non se presentaron os xustificantes necesarios, polo que as acusacións respecto diso son en grao de tentativa; e, segundo, a través dun crédito do BEI por valor de 2,9 millóns, que se aprobou e foi cobrado, polo que o delito é consumado. Polo primeiro pídenselle a Rodríguez 8 meses de prisión e multa de 496.000 euros; pero polo segundo, tres anos e medio de cárcere e 9 millóns de multa.
De aí a curiosidade do letrado de Rodríguez, José Luis Fiuza, por coñecer de boca do xefe da investigación da SVA os motivos polos que, sabendo desde varios meses antes que se ía a cobrar ese diñeiro e tendo as probas que supostamente demostran que se conseguiu de xeito fraudulento, non se fixo nada para evitar o seu cobro e posterior desaparición. Devandito axente non puido dar ningunha explicación: limitouse a confirmar que non tomaron ningunha medida e que iso era responsabilidade do xulgado instrutor.
Só un dos nove axentes da SVA que testificaron puido recordar sen dubidar que Rodríguez participou na trama
Foi, en calquera caso, o único dos nove inspectores de Aduanas que testificaron este mércores que recordaba con certa nitidez detalles da investigación. Ou polo menos recordar o suficiente como para asegurar que non tiña dúbidas de que Javier Rodríguez estaba ao tanto e participaba das manobras do seu socio en Proitec, Carlos Monjero, de Jorge Dorribo, de Pablo Cobián e dos directivos do Igape para dar ese diñeiro a Nupel.
O resto dos axentes ou ben tiveran unha participación limitada, en escoitas ou ben nos seguimentos, ou recordaban moi pouco. Ningún deles foi capaz de responder á pregunta sobre que fixera especificamente Rodríguez para que Nupel foi favorecido de xeito ilegal neste asunto, máis aló dalgún encontro puntual con outros acusados e as súas múltiples conversacións telefónicas co seu socio. En varias destas, ademais, recomendáballe que se afastase de Dorribo e que se apartase de todo este asunto, segundo puxo de manifesto o avogado defensor.
UNHA BOMBA. Tamén declarou neste sentido outro dos empresarios de Lugo aos que Dorribo pedira axuda para xerar facturas falsas. "Javier díxome que tivese coidado, que Jorge Dorribo era unha bomba de reloxería que podía explotar en calquera momento e levarnos a todos ao cárcere", recoñeceu esta testemuña.
Os testemuños da xornada deste mércores completáronse con varias testemuñas propostas pola defensa de Javier Rodríguez, entre eles dous empregados que levan moitos anos traballando en Proitec. Ambos aseguraron que Rodríguez sempre se encargou da sección da empresa dedicada á execución de proxectos e enxeñería, non á de asesoría de empresas.
Coincidiron en que o seu xefe dificilmente podería colaborar nos expedientes para as subvencións e créditos porque nin sequera ten ordenador. "Non creo nin que saiba acendelo", remachou un deles, que explicou que nin sequera usa o despacho en Proitec porque está practicamente todo o día fóra, conseguindo proxectos e vixiando as obras.
