Un loitador contra a impunidade para restablecer o prestixio da presidencia alemá

Joachim Gauck, un mediático ex disidente e loitador contra a impunidade, converteuse hoxe en presidente alemán co desafío de restablecer o prestixio dun posto maltreito tras as dimisións consecutivas dos seus antecesores, Horst Köhler e Christian Wulff, ambos os propostos por Angela Merkel.

Gauck foi elixido undécimo presidente da República Federal de Alemaña (RFA) como candidato de consenso entre a coalición da chanceler e a oposición socialdemócrata-verde, un mes logo da retirada de Wulff no medio de escándalos de corrupción e amiguismo.

Será o primeiro presidente da RFA nacido na Alemaña comunista e o primeiro que chega ao cargo como independente, vinte e un meses logo de ser derrotado por Wulff no seu primeiro intento por acceder ao máximo cargo institucional do país.

Elocuente e locuaz, sen medo ao politicamente incorrecto, espérase del unha revalorización do cargo presidencial, de carácter representativo e con aire de autoridade moral, en crise de credibilidade tras a dimisión de Köhler en 2010 -ao relacionar a misión en Afganistán con intereses económicos- e a de Wulff, agora.

A biografía de Gauck é a dun pastor protestante e teólogo heterodoxo chegado case por casualidade á elite, con 72 anos e nin casado nin solteiro, xa que vive en relación de parella coa xornalista Daniela Schadt pero non se divorciou da súa esposa.

Comparte con Merkel -filla dun pastor protestante- o feito de crecer baixo o réxime comunista e tamén que ambos foron descubertos durante a reunificación polo entón chanceler Helmut Kohl na súa procura de talentos do leste.

EN MARCHA
Gauck saltou á palestra o 3 de outubro de 1990, día en que a República Democrática Alemá (RDA) deixou de existir, ao ser elixido polo Parlamento federal para facerse cargo da custodia dos arquivos da Stasi, a temida policía política xermano-oriental.

Nacido en xaneiro de 1940 e fillo dun capitán da Wehrmacht (forzas armadas da Alemaña nazi) que durante anos "desapareceu", engulido nun campo soviético de Siberia, estudou teoloxía e exerceu nunha parroquia da súa cidade natal, Rostock.

Desde esta posición asumiu papeis destacados na disidencia da RDA e participou activamente, como boa parte da xente da igrexa nesa metade do país, na oposición ao comunismo.

Gauck foi un dos membros fundacionais do chamado Novo Foro, movemento nacido coa revolución pacífica que en 1989 precipitou a caída do Muro de Berlín. Dese ano de transición ata a disolución da RDA data a súa etapa como deputado da Alianza-90, aglutinante do ecopacifismo entre a disidencia xermano-oriental.

Kohl colocoulle á fronte da oficina tutelar dos arquivos da Stasi, cargo ao que imprimiu o seu carácter, ata o punto de que se coñeceu á institución simplemente polo seu apelido, como Oficina ou Administración Gauck. Baixo o seu mandato abríronse a consulta pública os arquivos da Stasi, formados por 112 quilómetros de actas, 39 millóns de arquivos, 1,4 millóns de fotos, 164.000 gravacións e 7.800 disquetes.

LOITA TRAS A DITADURA COMUNISTA

Unha tarefa delicada, que implicaba a loita contra a impunidade tras a ditadura comunista e que implicaba pór baixo a lupa a decenas de miles de cidadáns, incluídos cargos públicos e intelectuais, que actuaron como confidentes da Stasi.

Gauck exerceu a tarefa sen revanchismo ata que deixou o posto en 2000, tras dous mandatos improrrogables, e acrecentou logo a súa popularidade co seu paso pola televisión pública como moderador. Desde esta especie de tranquila retagarda foi chamado en 2010 por socialdemócratas e verdes como candidato alternativo a Wulff.

Xa entón reprochouse a Merkel non saber dar co home idóneo, o que se evidenciou coas tres voltas de votación que precisou o oficialista ata imporse ao da oposición. Merkel aceptou a Gauck de mala gana como candidato de consenso, o que tivo ton capitulación para unha chanceler pouco afeita a perder unha partida pero con suficiente sangue frío para capearla.

O seu único inimigo político coñecido é A Esquerda, formación de raíces poscomunistas, algúns de cuxos líderes e base electoral sufriron os efectos do traballo da Administración Gauck.

Comentarios