Unha testemuña protexida do caso Carioca leva once anos buscando á súa irmá, desaparecida en Venezuela cando era menor de idade e cuxa pista, afirma, pérdese nun club de Lugo. A pesar dos horrores que viviu, asegura que non perde a esperanza
A vida sempre dá moitas voltas, pero nalgúns casos vira tan rápido que resulta imposible deterse para tomar alento e meditar o rumbo. A vida de María (nome ficticio) cobrou unha velocidade de vertixe no ano 2000, cando a súa irmá pequena -que tiña entón quince anos de idade- desapareceu na súa Venezuela natal.
Desde entón, a historia que narra esta muller resulta estremecedora. «Antes de falecer a miña nai prometinlle que mantería unida á miña familia, polo que cando se marchou a miña irmá afaneime en buscala».
Ao pouco tempo da súa desaparición, a María chegáronlle rumores de que a menor estaba a exercer a prostitución en Porto A Cruz, unha zona turística do seu país, polo que non dubidou en trasladarse ata alí e buscala por varios locais. Con todo, as súas investigacións non deron resultados.
«Un día, outra menor díxome que traballara coa miña irmá e que unha mafía vendéraas. Contoume que lles falsificaron os papeis para saír do país e que as levaron á fronteira de Portugal con Galicia. A moza díxome que non volveu vela porque ela conseguiu escapar e regresar a Venezuela, pero que cría que a mataron», explica.
Sen pensalo dúas veces, María decidiu seguir os pasos da menor, aínda que iso significase lanzarse de cabeza a un mundo difícil de soportar. «Foi unha decisión durísima, xa que eu cursara estudos paramilitares e estaba no segundo ano de Dereito. Tiven que deixar a miña carreira e púxenme en contacto coa mafia que supostamente vendera á miña irmá. Comecei a exercer a prostitución para ser unha máis e gañarme a súa confianza».
Tal e como lle contaron, non tardou moito en chegar a España, xa que os seus «xefes» trasladárona no ano 2002 a un local de alterne da provincia de Pontevedra. «Trouxéronnos a un grupo de mozas, supostamente para traballar na hostalería, pero eu sabía perfectamente ao que me traían», apunta.
Unha vez en Pontevedra, segundo conta, estivo seis meses traballando para pagar unha débeda de 8.000 euros. «Despois leváronme a Lugo, onde traballei en varios locais e vivín un auténtico horror». Da súa estancia na provincial lucense, María narra unha vida chea de miserias e desgustos, con malleiras, secuestros e ameazas a punta de pistola. Todo un periplo que chegou ao seu fin cando saltou a operación Carioca, da que é testemuña protexida.
Durante todo ese tempo, varias compañeiras dun club de Lugo confirmáronlle que traballaran cunha moza venezolana que se parecía moito a ela. «Describíronma tal cal era a miña irmá -alta, morena e coa cadeira ancha-, e incluso me deron detalles, como a idade e a localización dalgúns lugares que tiña». Varias persoas aseguráronlle que esa moza estaba na capital lucense, pero María non conseguiu atopala. «Busqueina polos locais e canseime de pasear pola rúa para ver se ma cruzaba, pero nunca a vin».
Neste punto detense a pista da moza -que agora terá 26 anos-, aínda que María asegura que non cesará no seu empeño. «Non pararei ata que a atope, aínda que teña que percorrer medio mundo. A pesar de todos os horrores que vivín e de que non atopo ningún apoio do Goberno, non perdo a esperanza», conclúe.
