A perda duns computadores pon en risco o caso polas estafas de Autocentrum

A instrución sobre as denuncias por estafa no caso Autocentrum, que suma unha trintena de vítimas e máis de dez anos de tramitación, corre o risco de ser anulada, en todo ou en parte, por mor da perda dos computadores que se incautaron cando foi precintado este concesionario. De feito, esta perda é o principal motivo que alega o dono de Autocentrum e único investigado, Eloy Castro, para solicitar a nulidade do auto que puña fin á instrución e abría a vía ao xuízo oral.

Este asunto saltou tras a denuncia en 2007 dun particular, cliente do concesionario multimarca Autocentrum, que Eloy Castro dirixía en Augas Férreas. Esta denuncia deu pé a unha investigación policial na que se identificaron máis de trinta posibles vítimas de estafa na compravenda de vehículos, a maior parte deles de alto valor.

Tras sete anos de procedemento no xulgado de instrución 2, o 15 de outubro de 2014 a xuíza Sandra Piñeiro ditou o auto de transformación en procedemento abreviado, dando por finalizada a investigación. Neste auto, a maxistrada consideraba que se reuniron probas máis que suficientes como para procesar a Eloy Castro -entón xa condenado en firme por estafa e falsidade noutros casos- por un presunto delito continuado de estafa en todos os supostos, en concurso ideal con outro delito de falsidade en documento mercantil.

O escrito recollía as actuacións do imputado nunha trintena de vendas, nas que utilizaría todo tipo de artimañas: modificar os contaquilómetros dos vehículos; vender coches con moita máis antigüidade da ofertada; vender coches sen os extras nin o equipamento que pagaran os compradores; venda de vehículos con avarías; cobrar cantidades por adiantado e despois non entregar os coches acordados; falsificar firmas dos clientes nos contratos e ata solicitar ao seu nome créditos a unha financeira por máis cantidade da autorizada e despois quedar co diñeiro. Deste xeito manexou centos de miles de euros, e iso só nos casos denunciados e investigados.

Todo isto fíxoo Eloy Castro, segundo o auto xudicial, "despregando unhas actuacións que desde que se conciben e planifican prescinden de toda idea de cumprimento das contraprestacións asumidas no seo do negocio bilateral". É dicir, que estas estafas non derivan de circunstancias particulares ou momentáneas de cada caso, senón que xa desde que empezou o negocio "a intención inicial" era "non facer efectiva a contraprestación... O engano xorde cando o autor simula un propósito serio de contratar cando, en realidade, só pretende aproveitarse do cumprimento das prestacións a que se obriga a outra parte, aproveitándose da boa fe do prexudicado" e convertendo "o contrato aparente" nun "instrumento de fraude".

Con todo, o avogado da defensa presentou un recurso contra este auto xudicial, coa clara intención de que pese ao tempo transcorrido non se pechase a instrución e se prolongara coa realización de novas probas.

E como primeiro e principal argumento para que non se dese por pechado o caso -o que suporía que a Fiscalía e as acusacións poderían presentar as súas peticións de pena e poderíase sinalar o xuízo oral-, o avogado presentaba o feito de que estaban en paradoiro descoñecidos dous computadores que foran incautados durante o rexistro de Autocentrum. Devanditas CPU's, especula o letrado, poderían conter probas definitivas en favor do acusado, e a súa ausencia violaría o dereito constitucional á defensa.

O asunto non pasaría de ser un mero argumento xurídico, máis ou menos acertado, da defensa se non fora porque non é a primeira vez que durante a instrución chámase a atención sobre a perda dos computadores. A propia Audiencia Provincial, de feito, emitiu unha resolución respecto diso en maio de 2014, na que considera que "debe esclarecerse o destino dos ordenadores respecto dos cales o propio auto interesa que se practiquen xestións, pois esta materia debe quedar pechada antes de que se proceda á transformación do procedemento".

Tras este aviso da Audiencia, o xulgado reclamou unha explicación respecto diso sobre os dous computadores extraviados á Policía Nacional, que lle respondeu: "En anteriores oficios demostrouse documentalmente que as CPU's foron entregadas a ese xulgado en data 8/5/2008, precisamente por terse acordado así polo órgano xudicial, ante as presións do propio imputado".

A pesar de todo, ningunha das partes recibiu ata o momento comunicación ningunha sobre o que pasou con eses computadores nin onde poden estar, ou se o xulgado os dá definitivamente por perdidos.

Esta estraña circunstancia únese ademais a outra non menos sorprendente: os case dous anos que se tardou en dar traslado do recurso de Castro contra o auto de transformación á Audiencia Provincial, que o recibiu hai apenas tres meses. Ningunha das partes ten explicación para este bloqueo, que de entrada abre o camiño á defensa para solicitar a atenuante de dilacións indebidas, o que rebaixaría de xeito substancial unha posible condena.