O británico Chris Froome deixou claro quen é o patrón da Volta cunha inapelable vitoria na novena etapa disputada entre Orihuela e o Alto de Puig Llorença, en Benitatxell, na que reforzou a camisola vermella un día antes da xornada de descanso.
Froome, que non gañaba etapas desde o Tour 2016, tiña a espiña cravada pola súa derrota no mesmo escenario ante o holandés Dumoulin en 2015. E quitoulla ao grande. Superou a todos os seus rivais no tramo final. Entrou eufórico 4 segundos antes que o colombiano Esteban Chaves e 5 por diante do canadense Michael Woods.
A Volta gozará este luns da primeira xornada de descanso e volverá á ruta o martes para a disputa da décima etapa entre Caravaca e Alhama de Murcia
Chaves volveu resistir e xa é o indiscutible xefe da oposición, a 36 segundos, mentres que o irlandés Nicolas Roche mantívose terceiro a 1.05 minutos. Esta vez botouse en falta o duelo con Alberto Contador, pero o madrileño non tivo a resposta de Xorret de Catí e Santa Lucía. Entrou a 12 segundos xunto a David da Cruz. O catalán encabeza o pelotón español, sexto a 1.30.
LA CARRERA. Saída emotiva en Orihuela para afrontar o traxecto polo litoral da Costa Branca, infestado de antucas e con cheiro a bronceador a beiras do Mediterráneo. Orihuela homenaxeou a dúas figuras locais, dous loitadores, un desde as letras, o poeta Miguel Hernández; outro, aínda na memoria viva do ciclismo, Bernardo Ruiz, de 92 anos, gañador da Volta de 1948, o primeiro español que subiu ao podio do Tour.
"Para a liberdade, sangro, loito, pervivo", marcou a lume o "poeta do pobo". Pola liberdade e a supervivencia fíxose Ruiz ciclista, quen coñeceu en persoa ao Adam Hansen, o australiano que lle quitou na Volta 2015 a marca de grandes consecutivas: actualmente 19, por 12 do español. A súa presenza na saída emocionou incluso a Froome . "Impresiona ver a un home con tanta historia".
Nunca tiveron os fuxidos licenza para triunfar. Non quixo o Cannondale. Esperaba ao final o aliciente do Alto de Puig Llorença, chamada Cume do Sol, con dous ascensos, o primeiro como porto de segunda por unha vertente e finalmente pola de verdade, nos últimos 4 quilómetros ao 9 por cento de pendente con ramplas do 20.
Bardet tratou de rebentar a carreira con tres ataques, aos que responderon o ecuatoriano Richard Carapaz e Enric Mas. Pero a carta gañadora tíñaa o Sky, e o órdago íao a soltar Froome. Por iso Mikel Nieve anulou calquera rebelión cun ritmo asfixiante.
Aínda atacou Da Cruz, e o conto acabouse a 500 metros de meta, cando o líder apareceu co seu resplandeciente camisola vermella. Como un furacán. Esprint interminable con Chaves nos seus talóns. Incerteza. Emoción. Aguantou Froome, forte e seguro, confiado. Puñada ao aire. "Aquí estou eu". Mensaxe de Froome , que ensanchou no Cume do Sol o camiño cara a Madrid.
