Fernández Ordóñez asegura que o BE esixiu o máximo rigor na comercialización de preferentes

O ex gobernador do Banco de España Miguel Ángel Fernández Ordóñez asegura que este órgano pedía ás entidades financeiras o máximo rigor á hora de comercializar participacións preferentes e especificamente que os clientes fosen "plenamente conscientes" dos riscos de investimento.

Fernández Ordóñez respondeu así a unha pregunta sobre o papel que desempeñou o Banco de España na emisión de participacións preferentes incluída no cuestionario que lle foi remitido polo Parlamento galego no marco da comisión que investiga a xestión e evolución das antigas caixas de aforro.

Na elaboración das preguntas só participou o grupo popular xa que o resto rexeitou facelo en sinal de protesta pola non comparecencia de Fernández Ordóñez, que alegou problemas de axenda.

Fernández Ordóñez precisa que o papel do Banco de España na emisión de participacións preferentes e obrigacións subordinadas polas entidades de crédito limítase á cualificación destes instrumentos financeiros como recursos propios.

"A actuación do Banco de España ten por obxecto verificar que os títulos emitidos satisfán os requisitos establecidos na normativa de solvencia aplicable para a súa computabilidade como recursos propios e determinar a forma en que deben integrarse entre os mesmos", engade.

Ademais, puntualiza que a cualificación polo Banco de España dunha emisión como computable non prexulga a calidade dos valores, nin a súa adecuación para a súa distribución entre os investidores, xa sexan estes cualificados ou minoristas.

Aínda así, Fernández Ordóñez remarca que no documento polo que se comunica o resultado da verificación da computabilidade das participacións preferentes como recursos propios inclúe, desde hai algúns anos, unha mención na que se exhorta ás entidades emisoras a que, na comercialización de tales títulos entre a clientela minoristas, sexan extremadamente escrupulosas no cumprimento das normas legais e das mellores prácticas do mercado que resulten de aplicación.

Concretamente, reclámase ás entidades financeiras especial celo para que os procedementos aplicados conduzan a que os clientes sexan plenamente conscientes dos riscos do investimento que realizan.

OS CONTRATOS DA DIRECCIÓN

Outra das preguntas que se lle formulan ao ex gobernador do Banco de España foi a de que consideración merécenlle os contratos de alta dirección existentes nas caixas de aforro galegas e a elevación das indemnizacións previas á fusión, que unha vez coñecidas han suscitado o rexeitamento unánime da sociedade.

Respecto diso, Fernández Ordóñez precisa que, ao contrario do que se dixo, o Banco de España non era a autoridade competente nesta materia nese momento temporal.

Explicou que algúns comparecentes nesta Comisión leron a redacción actualmente vixente do artigo 10 bis da Lei 13/1985, de 25 de maio, de Coeficientes de Investimento, Recursos Propios e Obrigacións de Información dos Intermediarios Financeiros.

No entanto, puntualizou que ao facelo omitiron que a redacción actual non é a que estivo en vigor desde 1985 ata 2011, período de 26 anos no que se subscribiron os contratos cuxas cláusulas indemnizatorias activáronse en setembro de 2011.

Así, incidiu en que ata a entrada en vigor dos cambios normativos ocorridos en 2011, as competencias clásicas do Banco de España en materia de remuneracións dos directivos das entidades de crédito circunscribíanse ás propias da súa condición de supervisor da solvencia das entidades de crédito.

Neste sentido, engadiu que se esixía que as retribucións libremente acordadas non tivesen un impacto indeseado na solvencia por comprometer a sustentabilidade futura dos resultados.

"Adicionalmente, o labor do supervisor concentrouse en que as entidades recoñecesen e cubrisen contablemente os riscos incorridos neste ámbito", detallou.

Ademais, recordou que os contratos de alta dirección das caixas galegas que foron motivo de escándalo, en todos os casos, son moi anteriores á entrada en vigor en 2011 da normativa sinalada.

Sinalou que os montos fixáronse con base a un acordo entre as partes con capacidade para iso, e o lexislador nacional e internacional non poden impor límites á autonomía das partes nunha economía libre de mercado, sempre que non se poña en risco a solvencia e estabilidade da entidade.

Tamén subliña que tendo en conta cal era o réxime de adopción de acordos en materia de remuneracións nas caixas de aforros, "está claro que as competencias, facultades e posibilidades de actuación permitisen á Comunidade Autónoma de Galicia, de terse utilizado, obter información puntual respecto das remuneracións pactadas cos administradores e directivos das caixas galegas.

Ademais, agrega, permitiría lexislar, de desexarse, para suxeitar eses acordos a un réxime de control administrativo que asegurase que a política de remuneracións era compatible co carácter social das caixas de modo que non se detraeran indebidamente recursos que poderían destinarse á obra benéfico social. 

Comentarios