JUAN MANUEL García Cambeiro é un mozo de vinte anos de Burela, onde chegou coa súa familia fai doce procedente de Uruguai. Un país ao que se expón volver de visita, aínda que cando pensa no elevado custo da viaxe prefire investilo en coñecer outros lugares. Na actualidade, está no Instituto Jean Goodall, en Senegal, estudando o comportamento dos chimpancés, un voluntariado de longa duración, no que fai un receso de volta á súa casa, onde pasa as vacacións de Nadal. Unha estancia acolledora, en comparación coa ausencia de comodidades das que goza en África, pero que non lle leva a reformular quedar. "Vingo só a recargar pilas", confesa, con catorce quilos menos dos que tiña cando empezou a súa estancia no mes de setembro.
A decisión de ir a Senegal tomouna no transcurso dunha charla a cargo do responsable forestal do Instituto Jean Goodallen na Facultade de Bioloxía de Santiago, onde estuda. "A primeira metade estiven a atender, pero a última parte xa estiven a mirar no móbil as condicións do voluntariado", confesa.
Unha decisión que foi case tan rápida como a súa marcha, pois Juan Manuel quería que os nove meses do voluntariado coincidísenlle co curso escolar para non perder máis dun ano de carreira. Por iso, os escasos dous meses que tivo desde que foi seleccionado ata que marchou pasounos apurando as compras e con varias viaxes a Lugo para vacinarse de febre amarela, meninguitis, rabia, cólera e febre tifoide, un amplo calendario que lle serviu para soportar estes tres meses sen máis problemas que tres días de alta febre e centos de picaduras "que me deixaron os brazos totalmente inchados".
Futuro
O estudo e a conservación dos chimpancés e o seu hábitat é o obxectivo do traballo que leva a cabo Cambeiro en Senegal
Compromiso
As duras condicións de vida, con nulas comodidades e elevadas temperaturas, non fixeron madeixa no seu ánimo
O MÁS NOVO. Unha vintena de voluntarios, dos que Juan é o máis novo, traballan na zona de Dindefelo, onde está a parte loxística do Instituto Jean Goodall, aínda que o traballo de campo Juan Manuel realízao na pequena localidade de Naudoumary, a uns seis quilómetros, onde vive de luns a venres cunha familia local, quen lle cede unha choza e dálle a comida.
Un menú no que se alterna o cuscús co foño, "que é un cereal moi similar ao cuscús, pero de cor amarela", di, sobre o que verten unha salsa. Unha alimentación pobre, na que o peixe e a carne brillan pola súa ausencia. "No tempo que levou alí non vin peixe fresco e nos mercados véndeno seco e desfano sobre a pasta e case non se ve, só distingues o aroma", relata, mentres conta o moito que celebraron o asado de carne que compartiron antes do Nadal os voluntarios en Dindefelo, unha localidade en que adoita pasar os fins de semana co resto de traballadores do instituto e onde as comodidades son moi superiores. "Hai postos de comida e pódese comprar bebida fría", dúas cousas que se converteron en todo un luxo para a vida de Juan Manuel, sen esquecer que existe electricidade e boa cobertura para os móbiles, co que porse ao día con amigos e familiares, "sen ter que ir buscar os dous puntos que hai en Nandoumary e que están solicitadísimos" e nos que non é estraño "atopar a varias persoas sentados nunha pedra buscando cobertura".
O traballo empeza para García Cambeiro ás seis e media da mañá. Un labor que se centra en investigar o comportamento dos chimpancés, para o que deben seguir o seu rastro, ademais de analizar mostras de feces ou pelos, "o que nos axuda a coñecer a súa dieta, xenética, como lles afectan os patógenos externos...". Un traballo de campo que desenvolven en colaboración co instituto alemán Maxplanck para a investigación en África, co que están a levar a cabo o proxecto Panaf para o estudo e conservación destes primates e o seu hábitat, concienciando á poboación para evitar a súa extinción.
Unha tarefa que lle entusiasma, aínda que deba soportar elevadas temperaturas, "na tempada húmida hai 36 graos de día e de noite nunca menos de 30, así que a ver como será na seca, que xa empezou, onde se poden alcanzar 45 graos e 37 de noite", conta, pensando no panorama que lle espera á volta, de regreso á súa casa africana. "Unha choza de adobe e palla cunha cama de bambú, un colchón, unha mosquitera e un filtro de auga, que consiste en dous cubos, no que o de abaixo vai filtrando a auga que cae do de arriba", describe Juan Manuel.
A súa relación coa familia senegalesa é bastante escasa, xa que ningún dos seus membros fala francés, idioma en que si se desenvolven en Dindefelo. Unha familia, formada por tres esposas, e unha chea de fillos e curmáns que é imposible saber cantas persoas realmente viven, explica.
AVENTUREIRO. Pasar tempo cos seus é unha das ocupacións de Juan nestes días de asueto, unha familia que aceptou a súa marcha, respectando a súa decisión, aínda que con algo de resquemor por escoller un destino tan afastado.
Viaxar sempre foi unha das paixóns deste mozo, que con 16 anos xa se foi só a Praga, cun intercambio no IES Monte Castelo, onde estudaba e o pasado verán percorreu Europa co Interraíl. "Realmente foi de autostop, porque me roubaron o pase no segundo tren que collía", conta entre risas.
"A verdade é que xa fun preparando aos meus pais para que o de Senegal non parecese demasiada tolemia", di. Unha experiencia que sen dúbida recomendaría a outras persoas e que é o seu primeiro voluntariado no estranxeiro, aínda que en Santiago xa era colaborador de Greenpeace.
