''Era un día caluroso, de ceo anubarrado, con tendencia á tormenta''

Se acordó hacer la tirada del periódico, en tanto no llegaba su propia maquinaria, en los talleres del colega local El Norte de Galicia. Impreso en dichos talleres salió el primer número de El Progreso a la calle el día 17 de agosto de 1908. Recuerdo que era un día caluroso, de cielo anubarrado, con tendencia a tormenta. El periódico salió tarde, a las horas del mediodía. Para Lugo era un acontecimiento importante el primer número de El Progreso, señalándose más interés entre la gente política.

Puro de Cora Sabater / Lugo

Tamén houbo prensa local. Aquí chegou a haber 30 xornais entre legais e clandestinos. Iso dá unha idea da riqueza e variedade que había na súa xente.

Carlos Nuevo Cal / Viveiro

Eu son un neno que naceu tras da Corda, alá na Pastoriza de Lugo e, malia todo, fun durante moitos anos director de Información da axencia EFE, percorrín o mundo e entrevistei aos grandes escritores dos que falamos, como García Márquez ou Borges. E, dende logo, se os coñecín persoalmente, foi polo xornalismo e non pola literatura. Pola deles si, mais non pola miña.

Carlos González Reigosa /A Pastoriza

Allá por el año 24 se reunía, con frecuencia, el grupo de chicos que hacían la revista Ronsel. La revista vanguardista... Evaristo Correa Calderón, Ángel Johán, Araújo, Álvaro Gil... Alguna vez Jesús Bal y el dibujante coruñés Álvaro Cebreiro. También Paco Teijeiro, no como redactor ni colaborador. Este último falleció hace años en Argentina.

Ánxel Fole / Lugo

La muy noble y muy leal ciudad de Lugo, -nunca hollada ni conquistada de moros, que por ello si no los tiene merece sobradamente esos títulos heráldicos-, allá por el año 1924 presentaba un ambiente, un medio intelectual desolador, suficiente para comunicar un desánimo total al más entusiasta escritor incipiente y jovenzuelo. Y, sin embargo, lo que son las cosas, Lugo que andaría entonces por los treinta mil y pico de habitantes, mil más, mil menos, contaba, en cambio, con cinco periódicos diarios, casi tantos como Madrid, e incluso, creo recordar que con un semanario: La Razón, que es de suponer la tuviese.

Evaristo Correa Calderón / Lugo

Mi familia tuvo un periódico en Lugo que se llamó Vanguardia Gallega y mi madre (Asunción Correa) fue una de las mujeres precursoras que escribía con seudónimo (Florisel).

Antonio Bonet Correa / Lugo

A mi casa llegaban revistas cubanas, algún Life... así que yo tenía casi más contacto con el Malecón de la Habana que con las cuestas del Parque. Esa forma de entender la vida desde el aislamiento de un pueblo que entonces era un pueblo perdido, un finisterre, intenté reflejarla en la novela para dar testimonio de un momento histórico que no está muy lejano.

Ramón Pernas / Viveiro

Lémbrase nos anais da vila que no ano seis deste século se editou ¡Guau! ¡Guau!, un semanario distinto que tiña a redacción na botica de Antón Villar Ponte, que facía de director, así como de redactores outros dous vellos coñecidos o mestre Antón Noriega Várela e mais Camilo Cela, un funcionario das alfándegas, nativo de Tui.

Fausto Galdo / Foz

A xente andaba dividida polos Cantóns coas noticias da guerra. Había os partidarios dun bando e os do bando contrario. Na miña casa, por exemplo, meu pai era xermanófilo e meus irmáns ían a prol dos aliados. Meu irmán Rafael, que xa estaba daquela en Bos Aires, mandaba cartas falando da guerra. Eran tan boas que o director do xornal La Idea Moderna facía artigos con elas.

Manuel Meilán / Lugo

Hoy en Lugo se venden diariamente periódicos en inglés, periódicos en alemán, periódicos en francés, revistas de todas clases, hay librerías muy bien nutridas, y en aquella época yo creo que probablemente no se vendía ningún periódico extranjero. Pero que conste que le estoy hablando del nivel medio, en cuanto a la cantidad con preocupación cultural hoy; me refiero a la cantidad de gente que acude a las conferencias, a las exposiciones, que lee libros, periódicos y revistas. Ahora bien, en los años 30 había una actividad minoritaria muy buena, muy selecta.

Celestino Fernández de la Vega / Lugo

Tenía diez años cuando llegué a Lugo, al Seminario, donde pasé cinco años. Y fue allí, en las horas interminables del Seminario, donde despertó mi vocación periodística. La primera cosa que publiqué en mi vida fue una entrevista con el director espiritual del Seminario, en La Noche, de Santiago. La segunda, en El Progreso.

Fernando Ónega / Lugo

Cando era pequeno, alá polo comezo dos anos sesenta, o Gaiteiro de Lugo tiña un posto clave na casa dos meus tíos, na comarca do Salnés en Pontevedra. Viña ser o que actualmente denominariamos como o libro de referencia, como unha das escasas informacións dispoñibles sobre diversos asuntos de interese para os labregos. O Gaiteiro combinaba información de interese práctico como os días de feiras e previsións do tempo con outras de distracción como refráns e contos. Líase con atención para coñecer como sería o tempo por fases lunares, que eran motivo de especial preocupación os anos que ían adiantadas sobre o calendario. As indicacións do tempo previsto polo Gaiteiro xunto coa propia experiencia e costumes da zona eran as referencias para o tempo de sementar e para realizar outros labores como a poda da viña.

Francisco Sineiro / Lugo

Era muy gracioso, porque cuando yo iba a pasar la temporada de verano a Ribadeo, en las gacetillas que Puebla Pumariño escribía en Las Riberas del Eo, se podía leer: «Ha llegado procedente de Lugo Fulano de Tal que con su esposa va a pasar...».

Alejandro Amieiro / Ribadeo

Empecei a interesarme pola lectura da prensa, pois o meu pai recibía o periódico na casa todos os días. Eu sentía curiosidade polo que sucedía no mundo, polas noticias en xeral, incluidos os conflictos políticos, que aínda non entendía moi ben, pero que espertaban en min un vivo interese. Como consecuencia daquela afección a ler o periódico, produciuse unha situación curiosa, case divertida. Os domingos, ao saír da misa, eu contáballes aos paisanos todo o que lera durante a semana. Aquilo acabou converténdose nun costume, de maneira que eles me rodeaban no adro da igrexa, cheos de curiosidade, e eu íalles contando o que sucederá. Ás veces incluso, despois de contarlles o que dicían os periódicos, moitos deles achegábanse coas cartas dos parentes que tiñan en América para que llelas lese ou para que llelas contestase.

Ramón Piñeiro / Láncara

El Heraldo. Este semanario es el nieto de papel y uno de los principales legados culturales a Vivero, de don Ramón Canosa Suárez, hijo predilecto de la ciudad. En argot de redacción, El Heraldo es nuestro periódico. Fernández de la Vega es el director. Neira lo imprime. Gerino Núñez Díaz (ND), es el alma mater de sus colaboradores y todos los amantes de la prensa local tenemos el honor de formar en sus filas.

Modesto Pérez / Viveiro

Antoloxía da Memoria de Lugo:El Progreso: luns, mércores e sábados.TeleLugo: martes, ás 22.00 horas. Reemisión diaria. Dirección: José de Cora. Imaxe: Memé Díaz. Ilustracións: Vinicius. Fotografía: Arquivo EP.

Comentarios