O papel das súas vidas

Alfonso Rueda

PAI AS 24 HORAS
Alfonso Rueda concilia con dificultade o seu labor como vicepresidente da xunta coa súa familia, para a que reserva momentos moi especiais do día

Alfonso Rueda é o vicepresidente da Xunta pero, por riba de todo, é pai. Aínda que, moitas veces, as súas responsabilidades no Goberno autonómico complican un papel que non sempre é fácil porque, tal e como asegura, «ninguén che prepara para isto». Con todo, a súa familia di que, nesta tarefa, el aproba e con nota. As súas fillas, Beatriz, de 11 anos, e Marta, de 9, así o constatan, mentres que el refúxiase na modestia ao asegurar que, delas, sempre aprende algo novo. «Ser pai é a responsabilidade máis ilusionante que che pode tocar na vida», asegura con orgullo.

A diario, Rueda reparte o seu tempo entre Pontevedra, onde teñen fixada a súa residencia familiar, e Santiago. Madruga, e moito, pero as nenas tamén. E é que a primeira hora da mañá é para elas. Con Beatriz e Marta comparte un almorzo no que aproveitan para porse ao día do que van facer o resto da xornada. Despois, elas márchanse ao colexio e el, a San Caetano. Ata a noite non regresa a casa. Entón, as nenas espérano ansiosas: aínda queda un intre de xogos e unha lectura antes de durmir. É un ritual sacro que intenta compensar as ausencias. Estas, Rueda intenta palialas con algunha que outra chamada ao longo do día. «Nuns anos, en canto as miñas fillas teñan móbil, ‘wasapearei' sen piedade. Outra cousa é que, para entón, me fagan todo o caso que a min me gustaría», asegura entre risas.

Ao seu lado, apoiándoo en todo momento, está a súa muller, Marta. Grazas a ela, recoñece o vicepresidente da Xunta, vaise capeando unha situación que, se non, sería aínda máis dura e difícil. A diario, ela fai a súa parte... e a do seu marido. Neste caso, como en moitos outros, a conciliación é moi complicada nunha sociedade que Alfonso Rueda tacha como aínda machista e na que a muller sempre ha de ceder cando ambos traballan. «Nisto hai moito que mellorar, eu o primeiro», apunta rotundo.

Os fins de semana intenta recuperar o tempo perdido. Cando se trata de acudir a actos oficiais, a súa familia acompáñao sempre que pode, porque os catro gozan viaxando xuntos, aínda que sexa por imperativo profesional. Iso si: quince días en agosto son só para a súa muller e as súas fillas. Tamén toca desconectar de todo e descansar.

Beatriz e Marta están moi orgullosas do seu pai, o mesmo que Alfonso Rueda o estivo do seu. O que tamén fose político José Antonio Rueda Crespo deixou unha pegada indeleble no seu fillo Alfonso, que só ten palabras de agradecemento cara a el. Dous modelos de pai para dúas épocas distintas, que impuxeron diferenzas. O vicepresidente da Xunta nega que trate de copiar ningún modelo, senón de ter o seu propio. «Probablemente, o meu pai fose comigo máis ríxido do que eu o son coas miñas fillas. Cústame», recoñece.

Como todos, este Día do Pai será especial. Beatriz e Marta preparan con agarimo unha sorpresa, que elaboran coas súas propias mans. Xunto á súa nai, e como xa é tradicional, tamén realizarán algunha compra para o seu pai. Mentres, Alfonso Rueda axusta a súa axenda para rabuñar algo de tempo e chegar antes á súa casa, para gozar xunto á súa familia. «Espero ser capaz de logralo», conclúe.

Dúas figuras que foron os seus referentes

A carreira de Alfonso Rueda estivo marcada por dúas figuras crave: o seu pai, José Antonio Rueda Crespo, e o seu mentor, Alberto Núñez Feijóo. Ao seu proxenitor -senador e vicepresidente da Deputación de Pontevedra- débelle a súa vocación política.

Un bo tándem

Man dereita de Feijóo desde hai anos, este premiou a súa fidelidade en 2012, ao crear para el a carteira de vicepresidente, un xesto de confianza que tivo varias interpretacións. Mentres que algúns o leron en clave de agradecemento -un premio polos bos resultados que supuxeron para o PP a estratexia electoral de Rueda-, outros quixeron ver unha clara vontade sucesoria. ¿Será o fiel escudeiro de Feijóo o próximo candidato popular a presidir a Xunta?

Bernardino Lombao

E AGORA, ADEMÁS, AVÓ
Aos seus 75 anos, o atleta internacional Bernardino Lombao goza dos seus fillos dunha forma moi diferente a como o facía quince anos atrás

Bernardino Lombao púxose a súa propia data de caducidade: «Vou vivir ata os 105 anos», asegura co espírito xovial que o caracteriza. Mentres, tócalle seguir exercendo de pai, pero con cinco fillos xa independentes e algún deles coa súa propia familia, faio dunha forma moi distinta a como o facía15 anos atrás. Aos seus 75 anos, este atleta internacional e exentrenador persoal de José Mª Aznar asegura gozar da paternidade ao máximo. Agora, ademais, tamén é avó e isto cambioulle a vida. «Aos fillos quéreselles moito, pero aos netos... Son algo moi especial, aí está a clave da vida», explica con vehemencia.

A importancia da familia foi a base que inculcou aos seus cinco fillos: Ignacio, de 43 anos; Bárbara, de 42; Elena, de 37; Carlos, de 34, e Julia, de 29. Cada un ten a súa vida, pero sempre sacan tempo para facer algunha escapada xuntos. Por exemplo, unha vez ao ano achéganse a recoller castañas ao seu Ribas de Sil natal. Bernardino non conserva a casa na que viviu cos seus pais, pero lle encanta aloxarse nun hotel rural desde o que goza das marabillosas vistas que ofrece O Courel. A visita á neve tamén é obrigada. Todos xuntos comparten momentos moi especiais, que son os que a Bernardino Lombao danlle unha forza especial para, xunto á súa muller, gozar ao máximo desta etapa da vida.

Agora, ademais, o whatsapp mantenlles en contacto durante todo o día. Crearon un grupo familiar e, aínda que el non se mostra un gran fan das novas tecnoloxías, «de cando en vez escríbolles algo con fundamento», asegura entre risas. A clave que lles levou a manterse unidos a pesar do paso dos anos é que houbo un desenvolvemento natural das cousas. «Exercín, e sígoo facendo, moito como amigo, deixando liberdade, pero ao mesmo tempo esixindo un pouco de disciplina», conta orgulloso. Os seus fillos non son dos que piden consellos e a Bernardino isto non lle doe. «Só quero que sexan moi felices e que algún día cheguen a coidar de min como agora mesmo o facemos nós con eles», apunta.

Na súa casa, tanto son dous como sete a comer. Sen previo aviso, os fillos preséntanse por sorpresa para compartir un intre cos seus pais. Ademais, os sábados hai reunión familiar das tres xeracións, un encontro que o atleta cualifica como «gratificante e enriquecedor».

Ser pai é o papel máis importante que puido exercer na vida este adestrador físico. é máis, recoñece que incluso antes de casar xa era un obxectivo primordial e que se ha esmerado na educación dos seus fillos. Estes herdaron del a súa querenza polo deporte e pola vida sa. Agora quédalle inculcarllo aos seus tres netos, cos que pasa boa parte da semana. Como avó, exerce un papel moi importante na familia.

Bernardino recoñece que foron moitos anos de sacrificio, pero que mereceron a pena. O «grupo», como el o chama, chegou ata este punto da vida moi unido e así quere seguir camiñando. «Trátase dunha relación tan boa que é unha fortuna ter unha familia así», aclara.

E aínda que os Lombao Pardo non son de celebrar o Día do Pai cun festexo especial, pode ser que o próximo día 19 todos coincidan ao redor dunha mesa, unidos, como sempre.

O responsable da ‘tableta' de José María Aznar

Foi atleta olímpico e, con 75 anos, aínda compite, pero a fama deulla a súa relación co expresidente Aznar. As fotos do líder político en bañador, exhibindo ‘tableta' onde antes nin sequera se marcaban os abdominais, fixo que a xente se preguntase quen era o responsable do milagre.

Incombustible

O responsable non era outro que este lucense, dotado de tanta enerxía como verborrea -non tivo reparos en dicir que Ana Botella era «máis brandiña» que o seu marido-, quen asegura vivir aos setenta «unha terceira etapa tan interesante como as anteriores» e que defende sen concesións as bondades dunha vida baseada en exercicio, boa alimentación e durmir nove horas. Tamén asegura que cada vez está máis namorado da súa terra natal.

(Fotos dos álbums persoais dos entrevistados)

Comentarios