Caballero e os 'Vigos'

O traslado do Bernardo Alfageme parece dividir a cidade de Vigo, segundo defende o propio rexedor, Abel Caballero, pero a cousa vén de antes, e é que ninguén o sabe, pero hai dous Vigos. Por unha banda está o que coñecemos todos, a cidade ólívica, a máis poboada de Galicia e que desde os primeiros asentamentos prerromanos foi crecendo e mutando ata converterse, a día de hoxe, no maior referente industrial da nosa Comunidade. O outro Vigo é unha maqueta construída entre 1981 e 1991 que Abel Caballero coida con gran esmero no trasteiro da súa casa.

En realidade só un deles aparece nos mapas, do outro nin sequera hai constancia da súa existencia, pero sen el resulta un tanto complexo comprender algúns debates urbanísticos que enfrontan a Caballero contra o mundo xa que cada vez se fai máis evidente que el ve un Vigo que non se corresponde co que vemos os demais.

Analizando as súas declaracións un pode descifrar con facilidade a que data aproximada pertence a fotografía inalterable da cidade coa que o rexedor ten contacto. A polémica da Cruz do Castro deixaba a primeira pista, xa que Caballero ten constancia da retirada de simboloxía franquista do monumento en 1981, polo que a construción de Vigo 2 debe ser posterior a esa data. Por outra banda, onte mesmo, o alcalde deixaba outro indicio ao comentar que a colocación do Bernardo Alfageme nunha rotonda non é se non unha "homenaxe á xente do mar", alegando que a cidade carece de monumento algún que faga alusión a este colectivo. Isto descarta totalmente que a réplica que o rexedor coñece como a palma da súa man se construíu logo de 1991, ano no que foi colocado o Monumento ao Traballo, de Ramón Conde, sen dúbida unha das esculturas máis emblemáticas da cidade, que reflicte a varios homes tirando dunha rede que sae supostamente do mar. Esta peza falta.

A idea da maqueta de Caballero non é en absoluto desatinada, tan só sería un paralelismo máis cun quixote enfrascado nas súas vellas novelas de cabalería e que un día sae ao mundo mesturando realidade e fantasía. E é que os argumentos empregados contra a retirada da Cruz do Castro ou a colocación do emblémarico barco a terra non poderían ser máis delirantes, unha impetuosa cabalgada cara os muíños.

Onde os demais ven franquismo, Abel ve un tributo da cidade de Vigo á Igrexa –dous conceptos que para el nunca deberon de ter nada que ver–, onde outros ven 100.000 euros que se poderían investir en causas sociais tirados en colocar un barco na rotonda, el nin sequera ve 'desaforados xigantes', a pesar da crise e o paro, pero si ve grandeza.

Coma se colocar magnánimas estruturas en rotondas nunca fose trending topic no que se refire ás miserias do noso país, o alcalde coninúa persistente nas súas teimas, como atrapado nun tempo pasado anterior á crise e ao seu propio, como inducido a unha viaxe astral. Caballero fai referencias a reformas para a súa urbe dignas dunha era da ilustración e deuses romanos. Se hai unha semana comparaba o proxecto da rotonda de Coia coas representacións de Neptuno e Cibeles en Madrid, onte mesmo equiparábao á Fontana di Trevi, un dos monumentos máis atrayentes dunha das cidades máis turísticas do mundo, coma se o tráfico de Vigo non fose o suficentemente caótico, aínda que claro que na maqueta non hai atascos.

En calquera caso, e a pesar dos intentos dun grupo de cidadáns por boicotealas, as obras seguen adiante, reforzouse a seguridade e un cordón policial impide un novo salto ao valo. Todo segue segundo o previsto para que Vigo continue ao seu xeito que a súa versión museística en miniatura, cuxos habitantes dan a razón e concordan con Abel. Onde a conservación das súas pezas é primordial, aínda que sexan vestixios do franquismo, onde calquera obxecto a escala pode ser incorporado á colección e a paisaxe desde arriba e onde a graza e a estética únense no mesmo modo que o fan cando un neno coloca un boneco no belén da súa casa. Pode que a próxima polémica urbanísca no Concello de Vigo xire sobre a colocación dun caganer. Quen sabe.

Comentarios