O relator do auto que ditou o arquivo provisional do caso Sonia, José Ramón Sánchez Ferreiro, desvela varios datos ata agora descoñecidos que nun momento dado formaron parte da investigación, sendo algúns deles parte substancial dos argumentos esgrimidos polo fiscal xefe, Juan Carlos Aladro, e pola acusación particular, nos recursos que acaban de ser rexeitados pola Audiencia. Aladro amparouse á hora de solicitar a P-300 en que a actuación do imputado foi contraditoria desde a mesma mañá da desaparición de Sonia Iglesias "e en que chegaría a coñecer que esta tiña unha relación cun terceiro, ata o punto que intentou simular que na noite anterior (á desaparición) mantivera relacións coa súa muller, non sendo certo".
A acusación particular, pola súa banda, puxo sobre a mesa a necesidade da práctica dunha proba relacionada coa análise policial dunha pistola ME Browning que foi achada na vivenda propiedade da familia Araújo, no barrio pontevedrés de San Mauro. Respecto diso, o relator sinala que un informe sobre iso xa obraba en autos e que non se extraeu material algún relacionado coa investigación.
A letrada da familia de Sonia tamén puxo sobre o tapete no seu recurso unha batería de posibles indicios. Defende que só son sospeitas para o maxistrado que, defende, serían suficientes para continuar a investigación. "Esa mañá (a do 18 de agosto de 2010) quedara coa súa irmá ás 13.00 horas, entraba a traballar ás 13.30 en Massimo Dutti, non levou equipaxe nin documentación, non existe movemento das súas contas bancarias, non se detectou a súa saída do territorio nacional, mantiña unha relación sentimental cunha terceira persoa (circunstancia que ata agora non fora confirmada) e tiña intención de separarse de Julio Araújo, tendo comunicado a familia e amigos que un mes máis tarde Julio ía abandonar o domicilio familiar".
Respecto dos indicios centrados en Julio Araújo como presunto autor dos feitos, a acusación destacou que "sabía que Sonia quería separarse del, aínda que o nega, e coñecía igualmente a relación de Sonia cun terceiro; tratou de desviar sospeitas de tal índole afirmando que a noite anterior mantivera relacións sexuais con ela, para o que achegou un preservativo que logo se demostrou que só tiña o seu perfil xenético e non o de Sonia; incorrería en incongruencias sobre o lugar no que se formou o atasco nas inmediacións do zapateiro Vila, que motivou que se marchase soa; mostrou un comportamento sospeitoso desde o mediodía da desaparición, con exceso de preocupación e nerviosismo, que contrasta coa súa tranquilidade a media tarde, e non asistiu a ningún dos 40 actos organizados pola familia de Sonia e mostrouse desapegado da investigación".
Xunto a iso e a unha presunta relación de Araújo co mundo da prostitución que pouco achega á investigación, no auto ditado transcende unha frase pronunciada por Julio Araújo nunha conversación co contestador automático da entidade crediticia MBNA "para referirse á situación de Sonia", na que dixo "pois non me toques os ovos máis, que esa muller morreu, parvo".
Ante todo iso, o maxistrado responde que "aínda que a instrutora non pormenorizou nin deu resposta aos distintos indicios cuxa concorrencia alegaba a acusación, si expuxo de forma sobrada que os mesmos non son suficientes para xerar certeza".
Sánchez Ferreiro engade que "a motivación dada é suficiente en tanto que se ampara na inexistencia de indicios racionais en contra de Julio Araújo, que en caso de ser confirmados puidesen dar lugar a unha condena".
En canto á relación extraconxugal unida ás súas contradicións e á posibilidade física de participar nos feitos, o maxistrado asegura que "estamos a falar de sospeitas máis que de indicios, todo iso motivado pola falta do corpo, de onde puidesen extraerse outras conclusións máis concretas e seguras. Para continuar o procedemento a imputación debe ser suficiente, non bastando coa sospeita se non é fundada", concluíu Sánchez Ferreiro.
