Ficha técnica

2-1. O Real Madrid conquista a súa cuarta Supercopa europea

Unha exhibición de Isco mantén o conxunto de Zidane invencible en Europa. Aínda que o Manchester de Mourinho o intentou, non puido evitar un novo triunfo branco

O Real Madrid estendeu a súa fiabilidade en finais europeas, guiado por unha exhibición futbolística de Isco para tombar a un loitador Manchester United na final da Supercopa de Europa (2-1), na conquista do primeiro título no inicio dun duro camiño ao soñado sextete. A transformación do Real Madrid, o maior devorador de títulos do mundo, en canto se ll presentouse o primeiro dos seis que ten a tiro esta tempada, deixou no esquecemento as malas sensacións de pretemporada. O seu carácter gañador reapareceu en Skopje para someter ao Manchester United a un fútbol do que se proclama abanderado Isco Alarcón. Sen Cristianoo Ronaldo de inicio houbo un novo líder.

En Skopje xogouse ao que quixo Isco. Mentres o Manchester United apostaba ao músculo e a dureza, o mago andaluz bailaba co balón en calquera lugar do campo. Omnipresente para invitar aos seus compañeiros a asociarse sempre e rifar a posesión en contadas ocasións. A súa exhibición foi impropia dun mes de agosto e nun clima tan caloroso que invitaba a calquera cousa menos a xogar ao fútbol.

O susto inicial acougouno o Real Madrid madurando a final. Chegou no primeiro minuto con Lukaku rozando o premio á indecisión entre Keylor Navas e Varane. Con rapidez respondía para evitar que o seu rival se crese capaz de tombar ao campión de Europa. Un centro de Marcelo caeu morto do ceo e rematouno coa destra Bale aproveitando o descoido de Pogba para acariñar o gol.

Con Cristiano no banco, Bale debía dar un paso á fronte, pero segue sen saber ben a que xogar no Madrid



Con Cristiano no banco contando os minutos para saír ao céspede, Bale debía dar un paso á fronte pero segue sen saber ben a que xogar no Real Madrid. Só con espazos parece gozar. O seu fútbol afástase do idioma dos seus compañeiros, que optaron por falar o que invitou Isco. O físico do Manchester podía ser lixeiramente superior e Lingard era a bala a frear entre liñas pola que apostou Mourinho.

Nunca o portugués gañou na súa carreira ao Real Madrid e a súa mala serie estendeuse. Buscou condicionar o partido cunha loita no centro do campo de onde souberon fuxir os xogadores de Zidane. Isco esnaquizaba as liñas rivais e só faltaba a aparición de Modric para que o rival queda encerrado. A presión alta provocou as imprecisións. O United foise facendo pequeno.

Casemiro estaba destinado a marcar. Topouse co traveseiro no seu primeiro intento, en córner rematado coa testa aos 16 minutos, buscou a escuadra desde unha esquina da área no segundo e ao terceiro non perdoou. Antes do gol que abría a final, chegou unha xogada que invita a cuestionar o verdadeiro valor de Pogba.

Xogaba acelerado, con excesiva dureza en labores defensivos, e dunha ocasión madridista aparecéuselle a gran ocasión para o Manchester United. Modric foi brando sendo peche e a contra quedou nun tres para dous con inferioridade numérica. Pogba optou pola peor opción. Con Lingard só, apostou por ser individualista recortar e disparar ao rival.

Se algo ten un equipo inglés como o Manchester United é un espírito de loita que o levou a asinar milagres

Non fallou Casemiro, co olfacto do goleador para saber onde lanzar o seu movemento, e atopar o pase perfecto de Carvajal para castigar a un Manchester que quedaba sen solucións. De zurdazo cruzado superaba a De Gea e rompía a final.

Só os erros propios resucitarían a un equipo que estaba na lona e sen capacidade de resposta. Kroos non fallara un pase ata que de golpe perdeu a súa fiabilidade nun erro na saída de balón que puido custar caro. Unido a un xesto evitable de Carvajal deron un impulso inesperado ao United. Ander Herrera xutaba desviado e Lukaku probaba a Keylor tras gañar un balón por alto a Ramos.

Se algo ten un equipo inglés como o Manchester United é un espírito de loita que o levou a asinar milagres. Na continuación mostraríao cando Mourinho incluso aumentou o músculo con Fellaini por Ander, o cerebro de todo. Rashford entraba para meter dinamita en banda pero se topou cunha saída firme madridista. Kroos acariñaba o gol cun zurdazo potente con estraño do balón que sacou con brillantez De Gea tras o seu voo.

O Real Madrid conquista a súa cuarta Supercopa de Europa, a segunda seguida



A gloria estaba reservada para Isco. Merecíaa. Nun palmo encarou rivais, inventou unha parede con Bale e definiu ben ante De Gea, esperando o tempo xusto para ver por onde se decantaba na súa saída o seu compañeiro de selección. Era o segundo tanto e a final, pensaban algúns, quedaría sentenciada.

Foi cando tirou de orgullo o Manchester United e con corazón resucitou o duelo. Pogba fallou con todo para marcar ante Keylor, rematando frouxo de cabeza. Inseguro o costarriqueño deixou un mal despexe a Lukaku que xutaba ás nubes.

A oportunidade de pór o broche desaproveitouna Bale, faltou de confianza con tempo para pensar o man a man ante De Gea, e acabar xutando ao traveseiro á hora de partido. O que perdoa págao e tardou dous minutos en chegar o tanto que daría emoción ao resto de encontro. Keylor non soubo atallar un disparo seco afastado de Matic. Deixou o balón morto onde un porteiro nunca debe deixalo e Lukako fusilou a pracer.

O físico do Real Madrid esborrallábase e acabaría aguantando as arremetidas do rival, con Keylor resarcíndose do seu erro sacando unha man salvadora a Rashford nunha cara a cara. Benzema deixaba o último esforzo nunha contra na que estaba preto de regalar o gol a Marco Asensio que con Lucas Vázquez daban osíxeno ao equipo. Cristiano entraba a sete do final máis sete de desconto que deixaron unha parada de Navas a Fellaini e unha acción maxistral de Luvas Vázquez que perdoou Asensio máis os habituais croques finais de Ramos, esta vez sen premio, pecharon unha nova mostra de grandeza en finais do equipo de Zidane que conseguiu a súa cuarta Supercopa de Europa.

Comentarios