100.000 volumes de historia

Libros ► A biblioteca do Seminario é a terceira de Galicia con máis volumes antigos. Xoias como un bulerio dos papas sobre ordes relixiosas, do 450; incunables que datan do ano do Descubrimento, 1492; libros que recollen os ferros (ilustracións) de ‘A Enciclopedia’, se aposentan nestes andeis coa discreción como premisa.
El bibliotecario del Seminario, Manuel Rodríguez, consultando el ‘Digestorum’
photo_camera El bibliotecario del Seminario, Manuel Rodríguez, consultando el ‘Digestorum’

Moi poucos son coñecedores do que hai nestes andeis , consultadas especialmente por doctorandos que están a preparar as súas teses ou profesores que buscan, entre outras cousas, textos inéditos de autores en revistas de principios do século XX ou os alicerces das matemáticas recompilados en edicións que datan xa do século XVI.

A biblioteca do Seminario de Lugo alberga nada menos que 100.000 volumes (48.000 no proxecto Meiga, en internet). Darse un paseo entre os seus andeis supón atoparse, por exemplo, cos tomos da primeira edición do Dicionario da Real Academia Española (RAE), de 1726. "Só hai 600 exemplares, de seis volumes, en toda España", di, orgulloso, o bibliotecario, Manuel Rodríguez.

Xunto a esta primeira edición do diccionario da RAE, hai outro dicionario curioso, o Español-Latino-Arábigo, escrito por un franciscano que estivo de misioneiro en Tunisia e que data de 1787.

"Este dicionario é unha marabilla porque aparecen todas as palabras da época traducidas ao latín e ao árabe co seu significado. Tratar tamén dunha edición moi bonita porque garda a proporción do número áureo grego, é dicir, que ou texto ocupa só un terzo dá páxina, ou que lle dá máis lixeireza á impresión", comenta Manuel Rodríguez.

Esta biblioteca conta tamén con outro libro único, o que recompila os ferros (gráficos) de ‘A Enciclopedia’ francesa da Ilustración, do século XVIII. Ou ‘As sete partidas’ de Afonso X O Sabio, do século XII.

Pero se hai algo realmente único é a edición de incunables, que datan do século XV, como a ‘Guía de confesores’, de Antonino de Florencia. "Son obras únicas pero resultan imposibles de ler porque están escritas en letras góticas e non teñen índices", afirma o bibliotecario.

Tamén hai pergamiños, libros cuxas follas están feitas de pel de cordeiro ou ovella. "Os pergamiños viñeron de Pérgamo. O faraón exipcio Amenofis IV prohibiu que se exportase o papiro e aí empezáronse a facer os pergamiños. Aquí temos un, da época de Felipe II, sobre as alcabalas (impostos) que había que pagar para as guerras e outro, que veu de Cuba e foi escrito por un freire para defender os galegos", afirma Manuel Rodríguez.

Outro oco dos andeis está ocupado por unha curiosa colección, a dos maurinos, uns monxes benedictinos de orixe, do século XVII, que se separaron desta orde e que formaron unha nova congregación, coa advocación de San Mauro. "Lestes libros, 138 volumes dunha colección única en todo ou norte de España, recollen un completo estudo dás antigüidades grecorromanas e dúas pais dá Igrexa, cunha explicación en francés e en latín", afirma o bibliotecario.

"O ‘Digestorum’ recolle, en 1.184 páxinas e 10 quilos de peso, as fontes antigas do Dereito, desde os romanos ata o século XVII"

É curiosa a presenza dun gran número en francés nesta biblioteca, o que se debe, segundo Manuel Rodríguez, á herdanza que deixou o bispo Armanyá. "Este bispo foi un gran intelectual e unha figura non moi recoñecida en Lugo. Este home, cando veu destinado aquí, trouxo un vagón de libros, era un gran lector e era medio jansenista e sentía unha gran admiración polos franceses, de aí que haxa tanto libro en francés", conta Manuel Rodríguez.

A maioría dos fondos desta biblioteca son de Teoloxía, Filosofía, sobre as Sacras Escrituras, de Dereito Civil ou Eclesiástico, Medicamento e tamén Matemáticas. "Resulta que un reitor do Seminario, do século XVIII, era un licenciado en Matemáticas e por iso temos tantos libros antigos desta materia", explica o bibliotecario.

Un dos proxectos máis inmediatos da biblioteca do Seminario é o de restaurar a colección de misales antigos das parroquias, formada, agora mesmo, por 400 exemplares. "Canto máis rica fose a parroquia, mellor misal mercábase. Aquí temos algún que data do ano 1616", indica Manuel Rodríguez.

Resulta curioso o libro de racións aos seminaristas, de 1673, e outro máis sobre o seu comportamento, de 1766.

Pero, sen dúbida, hai un libro que supera aos demais polo seu grosor. Trátase do ‘Digestorum’, unha recompilación das fontes antigas de Dereito, desde o século VIN ata o XVII, de 1.184 páxinas e 10 quilos de peso.

Comentarios